این گیاهان دارای ارزش اقتصادی بالایی خصوصا بعد از فرآوری هستند. از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سورگوم:

از نظر رشدی مشابه ذرت می باشد ولی نسبت به تنش های خشکی بسیار مقاوم تر است و علوفه بیشتری نیز تولید می کند. امروزه ارقام مختلف سورگوم دارای ارزش غذایی مناسب در دانه و علوفه می باشند و برای تغذیه دام ضرری ندارند.

• یولاف:

این گیاه از ارقام مقاوم به سرما می باشد و در مناطقی که شرایط برای کشت گندم و جو مناسب نیست کاشته می شود. یولاف در ایران بیشتر به عنوان یک علف خودرو محسوب می شود در حالیکه دارای ارزش غذایی مناسب و رشد بسیار خوبی است.

• تریتیکاله:

این گیاه از تلاقی گندم دوروم با چاودار به وجود می آید که نسبت به شرایط نامساعد محیطی مقاوم است. این گیاه به عنوان یک گیاه علوفه ای محسوب می شود.

• کنجد:

یک گیاه روغنی می باشد که عمدتاً در استان های خشک ایران کشت می شود و دارای خواص دارویی نیز می باشد.

• روناس:

گیاهی است که مقاومت بالایی به شرایط خشکی و شور دارد و به عنوان یک گیاه در صنعت رنگرزی مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه پتانسیل تبدیل شدن به یک گیاه مهم را دارا می باشد. در حال حاضر این گیاه در مناطقی از اصفهان، کرمان، سیستان و بلوچستان و فارس قابلیت کشت دارد.

• ارزن:

این گیاه با نیاز آبی نصف ذرت، گیاهی کم توقع است و به راحتی می تواند آبهای شور را نیز تحمل کند. همچنین از آن می توان به عنوان علوفه تابستانه استفاده کرد.

• تاج خروس علوفه ای:

به علت داشتن پتانسیل بالای رشد و تغذیه، می تواند به عنوان علوفه مورد استفاده قرار گیرد. در برخی از موارد عملکرد این گیاه از ذرت نیز بیشتر گزارش شده است.

• گیاهان لیفی:

این گیاهان گونه هایی پررشد و پر محصول هستند که امروزه در صنایع گوناگون به عنوان محصولات ارگانیک استفاده زیادی دارند و در صورت فرآوری قابلیت صادرات را نیز دارند.

اقتباس از کتاب زراعت نوین و گزارش سالیانه فائو.

گیاهان فراموش شده