زردی گل مینا

• برگچه های بالایی لوله شده و نقوش یا لکه های زرد روی گیاه مشاهده می شوند. برگ ها و ساقه های ارغوانی، پژمردگی سریع و افتادگی گیاه، کوتولگی بوته و بروز غدّه های هوایی، علائم مشاهده شده در بخش هوایی گیاه می باشند. ممکن است فقط یک شاخه در کل بوته آلوده شود که تغییر رنگ آوندهای شاخه آلوده از علائم آن می باشد.
• در برخی از موارد یک یا دو غدّه بزرگ نیز تشکیل می شوند. روی غدّه های بوته آلوده، کرک هایی رشد یافته توسعه می یابند.
• برخی از بیماری ها مانند آلودگی به رایزوکتونیا یا ویروس پیچیدگی برگ و یا کمبود مواذ غذایی علائمی شبیه این عارضه دارند، به همین دلیل این بیماری بدون انجام آزمون توسط آزمایشگاه قابل تشخیص نمی باشد.

• این عارضه توسط عاملی به نام فایتوپلاسما ایجاد می شود که در آوندها وجود دارند. این عوامل بیماریزا غالباً توسط زنجره ها منتقل می شوند.
• سیب‌زمینی میزبان اصلی نمی باشد و معمولاً شدّت علائم در این گیاه زیاد نیست. حتّی این حشرات قدرت اخذ بیماری را از سیب‌زمینی ندارند. آلودگی در سیب‌زمینی زمانی حاصل می شود که حشرات ناقل حدود 3 هفته از گیاه آلوده دیگر تغذیه کرده باشند، سپس روی سیب‌زمینی سالم آمده و از آن تغذیه کنند.
• تعداد زیادی از گیاهان زراعی مانند گندم و جو، گیاهان زینتی و علف ها به این بیماری حسّاس هستند.

• از بذرهای سالم و دارای گواهی سلامت استفاده نمایید.
• جمعیت حشرات ناقل را برای جلوگیری از انتشار بیماری، کنترل نمایید.
• گیاهان خانواده کاسنی محل مناسبی برای استقرار حشره ناقل می‌‌باشند. در نتیجه مدیریت آنها در اطراف مزرعه می‌‌تواند منجر به کاهش جمعیت ناقل و کنترل بیماری شود.
• به طور منظم روی محصول برای یافتن علائم بیماری نظارت داشته باشید و فوراً گیاهان آلوده اولیه را به‌صورت قرنطینه ای کنده و بسوزانید.
• برای جلوگیری از گسترش عارضه، تناوب کشت 3 ساله با گیاهان غیر میزبان را اجرا نمایید.
• استانداردهای بهداشتی در رابطه با افراد، ماشین آلات و ابزار را رعایت نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• متاسفانه برای این بیماری درمان قطعی وجود ندارد. بنابراین توصیه ها تنها به منظور کنترل ناقلین می باشد. حشره کش های توصیه شده برای کنترل ناقلین مثل زنجره ها و شته ها موجب می شود تا روند انتشار بیماری مختل شود.

• حشرات شکارگر طبیعی مانند بال‌توری های سبز یا سن شکارگر (minute pirate bug) و کنه‌‌ شکارگر نئوسیولوس کالیفرنیکوی (Neoseiulus californicus) یا دیگر پارازیت کننده ها از خانواده (Dryinid) و (Psilodryinus typhlocybae) نقش مهمی در کنترل جمعیت ناقلین دارند.
• رهاسازی کفشدوزک هفت-نقطه به عنوان عامل کنترل بیولوژیک. هر کفشدوزک می‌‌تواند تا 50 شته را در یک روز بخورد.
• بعضی از قارچ های مفید مانند (Verticillium lecanii) و (Beauveria bassiana) خصوصاً در هوای نسبتاً خنک و مرطوب علیه ناقلین موثرند.

• از روغن نیم (NEEM) یا عصاره درخت چریش که محصولی با اثر تماسی-گوارشی و بدون دوره کارنس می باشد برای جلوگیری از خسارت و دور کردن مگس سفید، شته ها، سن ها، شپشک‌ها و حشرات مضر استفاده نمایید. روغن نیم همچنین رشد قارچ ها و باکتری های مضر را نیز بدون تاثیر بر گیاه میزبان کاهش می دهد.
• برای مشاهده اطلاعات بیشتر در مورد راه های کنترل این حشرات، لطفاً به قسمت حشره مربوطه مراجعه فرمایید.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.

• می توان بذور را با تیامتوکسام 35% به میزان 20 سی‌سی برای 100 کیلوگرم بذر، علیه حشرات ضدعفونی کرد. برای اینکار می توان آنها را روی یک صفحه تمیز پهن کرد و با سمپاش محلول سم را روی بذور پاشید. برای تهیه یک محلول 2 لیتری باید 200 سی‌سی از سم را در 1800 میلی‌لیتر آب مخلوط کرد.

• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از سم دیگری استفاده نمود:
• اکسی دیمتون متیل 25% (1 لیتر در هزار)، دینوتفوران 20% (750 سی‌سی در هزار)، فوزالون 35% (2 لیتر در هزار).