تریستزا

• سه علائم اصلی عبارتند از زوال درخت، توسعه چاله و حفره در تنه و ساقه ها و زرد شدن برگ نسبت به درختان اطراف.
• زوال درخت شامل رنگ پریدگی و مردن درختان آلوده است. ممکن است این روند آهسته باشد و چند ماه یا چند سال پس از اولین علائم به طول بیانجامد و یا سریع باشد. در نتیجه ممکن است مرگ میزبان فقط چند روز پس از اولین علائم صورت پذیرد.
• روی تنه و ساقه های گیاهان حساس، تعداد زیادی چاله بروز می‌کند. در برخی از انواع گونه ها، لکه های پوستی روغنی و یا لکه های قهوه‌ای با صمغ روی میوه پدید می آیند.

• خسارت این ویروس بسیار متغیّر است و بستگی به عوامل متعددی از جمله میزبان، واگیردار بودن ویروس و شرایط محیطی دارد.
• این بیماری توسط ویروس تریستزا موسوم به (CTV) که یک ویروس خاص و ویرانگر است، در مرکبات ایجاد می‌شود و به طور عمده توسط شته سیاه مرکبات (Black citrus aphid) به شکل غیرمداوم انتقال می یابد. این شته می تواند ویروس را هنگامی که در معرض تغذیه با گیاهان آلوده برای مدت 5 دقیقه قرار می گیرد، دریافت کرده و انتقال دهد، اما پس از 24 ساعت توانایی انتقال آن را از دست می دهد. حشرات دیگر این خانواده همچنین می توانند به گسترش بیماری کمک کنند (مانند شته پنبه و شته جالیز).
• پیوند زدن با گیاه آلوده نیز منجر به انتقال ویروس به باغات دیگر می‌شود. دمای مطلوب برای فعّال شدن عفونت و زخم های ویروسی 20 تا 25 درجه سانتی‌گراد می باشد.

• برای جلوگیری از انتقال بیماری، مقررات قرنطینه در منطقه خود را رعایت نمایید.
• از ارقام مقاوم و دارای گواهی سلامت استفاده نمایید.
• گلخانه های تولید نهال را از حشرات حامل ویروس پاک نگه دارید.
• پایه ها و مواد گیاهی که به‌صورت بالقوه آلوده هستند را بین مزارع یا زمین ها انتقال ندهید.
• اطمینان حاصل نمایید که همکاران شما با علائم و ناقلینی که ویروس را پخش می‌کنند، آشنا هستند.
• به طور منظم روی محصول برای یافتن علائم بیماری نظارت داشته باشید.
• از کاشت گیاهان جذاب مانند گیاهان یکساله استفاده کنید تا شته ها را از گیاه اصلی دور نگه دارید.

روش های غیرشیمیایی:
• کنترل عوامل ناقل مانند شته و کنه گال زا با استفاده از زنبورهای شکارگر شته، زنبورهای پارازیت کننده شته و کنه گل زا که می توانند به طور طبیعی برخی از این حشرات را در مرکبات کنترل کنند.

• از ترکیبات تجاری موجود مثل عصاره گل داودی، اسیدهای چرب یا روغن ماهی، صابون های حشره کش و روغن های امولسیون شونده (2 لیتر در هزار) برای کنترل جمعیت شته ها استفاده می‌شود.

• شته ها را می توان با اسپری محلول آب و چند قطره مواد شوینده از روی برگ شست.

روش‌های شیمیایی:
• با استفاده از درمان های شیمیایی رایج، نمی توان ویروس های مضر را مستقیما کنترل کرد.

• در صورت احتمال بروز عارضه یا در اوایل بیماری، از کود-سم پتاسیم فسفیت به میزان تقریبی 5 لیتر در هکتار به‌صورت خاکی یا 3 لیتر در 1000 لیتر آب به‌صورت محلولپاشی برای یک هکتار استفاده نمایید. این محصول علاوه بر استحکام بافت های گیاهی، موجب ترشّح موادی می‌شود که گیاه را در برابر بیماری ها مقاوم می‌کند.

*تا کنون هیچ گونه درمان موثر علیه این بیماری یافت نشده. در صورتی که شما تجربه استفاده از راهکار موثری را دارید، لطفا با استفاده از امکانات ارتباطی زیر، آن را با دیگر کاربران به اشتراک گذاشته و از نظرات آنها مطلع شوید. ما بی صبرانه منتظر شنیدن تجربیات شما در این زمینه هستیم*