تریپس

• این حشره با استفاده از اندام‌‌های دهانی خود در محل تغذیه خراش ایجاد می‌‌کند و به این ترتیب شیره گیاه را می مکد. لاروها و افراد بالغ از بافت‌های گیاهی تغذیه کرده و تکه های نقره ای کوچکی را در قسمت بالای برگ ایجاد می کنند، اثری که به عنوان “نقراب” شناخته می شود. در زیر و کنار برگ، تریپس ها و لاروهای آن به شکل گروهی قرار دارند. لاروها باعث تغییر رنگ برگ ها به زرد، سفید و تغییر شکل آن می شوند.
• خسارت مستقیم حشره باعث ایجاد بدشکلی و پیچیدگی در برگ می‌‌شود و گیاه را از رشد طبیعی باز می‌‌دارد. علاوه بر این، خسارت غیرمستقیم از طریق انتقال برخی از ویروس‌‌ها اتفاق می‌‌افتد.

• عارضه توسط انواع مختلفی از تریپس‌‌ها از خانواده (Thysanoptera) ایجاد می‌‌شود.
• از جمله آنها می‌‌توان به تریپس لوبیا، تریپس پیاز و تریپس گیاهان زینتی اشاره کرد. به‌طور کلی این حشره در مرحله بلوغ، بدنی استوانه ای و کشیده دارد. ماده‌‌ها از نرها کوچکتر بوده و اندام تخم‌‌ریز در انتهای شکم دیده نمی‌‌شود. رنگ حشرات بالغ با توجه به گونه متغیر بوده و غالباً از سفید شفاف تا سیاه می باشد.
• از دیگر ویژگی‌‌های مشترک می‌‌توان به محل تخم‌‌گذاری آنها اشاره کرد که داخل برگ می‌‌باشد. این حشرات 6 مرحله در چرخه زندگی خود دارند که شامل تخم، دو مرحله لاروی، پیش شفیرگی، شفیرگی و بلوغ می‌‌باشد.

• از کارت های چسبناک آبی در سطح وسیع استفاده نمایید.
• نظارت و کنترل علف های خودرو در داخل و اطراف مزرعه ضروری است.
• از مصرف بیش از حد محصولات تنظیم کننده رشد (هورمون ها) و کودهای نیتروژنی اجتناب نمایید.
• پس از برداشت از بقایای گیاهی آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
• برای اخلال در فعالیت پرواز این حشرات، از مالچ های منعکس کننده نور استفاده کنید.
• افراد بالغ می توانند به آسانی توسط باد، لباس، تجهیزات و ظروف انتقال یابند.
• سعی شود مبارزه در یک سطح وسیع و توسط کلیه کشاورزان به‌صورت همزمان اجرا شود.
• از حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین می‌برند و منجر به نابودی حشرات مفید می شوند، اجتناب نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• کنه های شکارگر مانند (Euseius sojaensis)، (E.hibisci) و (E. tularensis) نیز به‌طور موثر برای کنترل جمعیت در میزبان های جایگزین مانند فلفل و انگور استفاده می شوند.
• استفاده از حشره‌کش های حاوی عصاره سیر و فلفل تند، باعث خروج آنها از لابلای گیاهان شده و در مقابل عوامل کنترلی دیگرآسیب پذیر می کند. مصرف این‌گونه حشره‌کش ها باید حدود 2 ساعت قبل از مصرف حشره‌کش های تکمیلی باشد.
• از آنجا که این حشره نسبت به گوگرد حسّاس می‌‌باشد، گوگردپاشی نقش مؤثری در دور کردن آنها دارد. استفاده از گوگرد یا سولفور به اشکال و روش های مختلف برای کنترل آنها کاربرد دارد که بر اساس نیاز و دسترس بودن، می توان یکی از این روش ها را اجرا کرد:

• گوگرد 80% به فرم سوسپانسیون معلق در آب (2 لیتر در هزار).
• گوگرد 95% پالایشگاهی به فرم گرانول یا پودری با قابلیت تر شوندگی (25 کیلوگرم در هزار).
• استفاده از گوگرد فقط در مواقع بحرانی و یکسال در میان باشد. به‌دلیل مضرات بلند مدّت، به هیچ عنوان محلولپاشی دائمی گوگرد نداشته باشید، هر چند موفقیت خوبی در کنترل عارضه داشته باشد. مصرف گوگرد در زمان گلدهی یا روی میوه‌های در حال رسیدن مجاز نیست. همچنین استفاده از گوگرد نباید در دمای زیر 15 درجه و بالای 35 درجه سانتی‌گراد باشد*

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیدا توصیه می شود.

• شستشوی گیاه با صابون اسیدی باعث کاهش جمعیت آنها می شود.
• در صورت نیاز، مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:

• دیمتوات 40% (1 لیتر در هکتار)،
• اکسی‌دیمتون‌متیل 25% (نیم لیتر در هزار).