تریپس

• تریپس ها در مرحله 2 تا 4 برگی شروع به خسارت زایی می کنند. برگ ها، گل و غدّه‌ها در پیاز مورد حمله لاروها و حشره قرار می گیرند. تغذیه آنها از برگ باعث حالت چروکیدگی برگ ها شده و گیاه برای جبران صدمات و تولید غدّه، مجبور به سرعت بخشیدن به بلوغ خود می شود که این امر باعث کوچک شدن غدّه های پیاز می شود.
• در عین حال لاروها به غدّه‌ها حمله می کنند که باعث رگه ای شدن، زخم شدن، لکه ای شدن و کج و کولگی غدّه‌ها شده و بازاری پسندی محصول شدیداً کاهش می یابد. این حشره همه چیز خوار بوده و طیف وسیعی از گیاهان را آلوده می کنند. آنها ابتدا بافت گیاه را با قطعات دهانی خود خراشیده، سپس با استفاده از نیش خود شیره را می مکند.
• علامت بارز آسیب آنها روی برگ، لکه های نقره ای می باشد که در آلودگی شدید این لکه ها به هم چسبیده و وسعت بیشتری را ایجاد می کنند و ممکن است با بیماری سفیدک سطحی اشتباه گرفته شوند.

• خسارت، ناشی از تغذیه لاروها و حشرات بالغ تریپس پیاز (Thrips tabaci) می باشد، هر چند گونه های دیگر تریپس نیز ممکن است به پیاز حمله کنند.
• افراد بالغ با بدنی زرد و قهوه ای و 2 جفت بال هستند که به آنها امکان می دهد در لابلای بقایای گیاهی و بوته های پیاز پرواز کنند. هر چند قدرت پروازی آنها ضعیف است، ولی با کمک باد به خوبی پرواز می کنند.
• لاروها که بیشتر باعث ایجاد خسارت می شوند، بدنی نازک و کشیده به رنگ زرد دارند و اغلب در پشت برگ فعالیت می کنند. پوره ها بسیار شبیه افراد بالغ ولی بدون بال می باشند.
• خسارت مهم تریپس ها انتقال ویروس های گیاهی می باشد.

• از ارقام مقاوم و اصلاح شده طبیعی (غیر از دستکاری شده ژنتیکی) استفاده نمایید.
• به طور متناوب، برگ ها را از گیاه آلوده جدا کنید و آنها را به آرامی روی یک قطعه کاغذ سفید قرار دهید تا شدّت آلودگی را بسنجید.
• گیاهان به شدّت آلوده را از مزرعه خارج و معدوم کنید.
• از مصرف بیش از حد محصولات تنظیم کننده رشد (هورمون ها) و کودهای نیتروژنی اجتناب نمایید.
• علف های خودروی جلب کننده را در مزرعه و اطراف آن مدیریت نمایید.
• از مصرف بیش از حد از حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین می‌برند و می توانند حشرات مفید را نیز نابود کنند، اجتناب نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• پاشش آب به همراه عصاره فلفل تند یکی از روش های کنترل طبیعی آنهاست.
• عوامل مختلف کنترل بیولوژیکی مانند سن (minute pirate bugs)، كنه‌های خانواده فيتوزئيده (Neoseiulus cucumeris) و (Amblyseius swirskii) کنترل مؤثری روی این حشره دارند.

• حشرات شکارگر مانند (syrphid fly larvae) که از لارو تریپس تغذیه می کنند به عنوان محصولات تجاری در بازار وجود دارند.
• کنه های شکارگر مانند (Euseius sojaensis)، (E.hibisci) و (E. tularensis) نیز به طور موثر برای کنترل جمعیت در میزبان های جایگزین مانند فلفل و انگور استفاده می شوند.

• از روغن نیم (NEEM) یا عصاره درخت چریش که محصولی با اثر تماسی-گوارشی و بدون دوره کارنس می باشد برای جلوگیری از خسارت و دور کردن مگس سفید، شته ها، سن ها، شپشک‌ها و حشرات مضر استفاده نمایید. روغن نیم همچنین رشد قارچ ها و باکتری های مضر را نیز بدون تاثیر بر گیاه میزبان کاهش می دهد.

روش های شیمیایی:
• آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.

• درآمریکا وقتی تعداد تریپس ها در هر بوته در ارقام نیمه متحمل به 14 تا 19 عدد برسد، مبارزه شیمیایی آغاز می شود.
• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:

• دیازینون 60% (2 لیتر در هزار)،
• مالاتیون 57% (2 لیتر در هزار)،
• اسپیروتترامات 10% (نیم لیتر در هزار)،
• سایپرمترین 40% (150 میلی‌لیتر در هکتار)،
• تیاکلوپرید + دلتامترین 11% (700 میلی‌لیتر در هکتار)،
• هپتنوفوس 50% (1 لیتر در هزار)،
• دی‌کلروس 50% (1/5 لیتر در هزار)،
• ایمیداکلوپرید 35% (0/5 لیتر در هکتار)،
• دلتامترین 2/5 % (300 میلی‌لیتر در هکتار).
• باید توجه داشت با توجه به اینکه تریپس ها در لابلای برگ ها طوری مخفی می شوند که سم به آنها برخورد نمی کند، احتمال بی اثر بودن سمپاشی زیاد است.