حلزون طلایی

• این عارضه منحصر به مزارع برنج غرقاب خصوصاً در شمال ایران می باشد. به‌دلیل اینکه حلزون از اندام های زیر سطح آب گیاه تغذیه می کند، علائم فعالیت آن عدم ایستادن گیاه و خم شدن آن می باشد.
• خسارت حلزون خصوصاً بعد از نشاء به گیاهان جوان بسیار زیاد است. گیاهان تا ۳۰ روز بعد از کاشت به این حلزون حسّاس هستند. بعد از آن ساقه به قدری ضخیم شده است که حلزون به راحتی نمی تواند آن را بجود. حلزون ها معمولاً ابتدا پنجه ها را قطع می کنند سپس برگ ها و ساقه ها را در زیر آب مصرف می کنند. طول عمر این حلزون می تواند تا ۵ سال نیز باشد. درجه حرارت بالا باعث کاهش عمر آنها می شود.

• علائم ناشی از تهاجم دو نوع حلزون به نام های (Pomacea canaliculata) و (P. maculata) می باشد.
• آنها مشکل بسیار جدی مزارع برنج هستند و می‌توانند از طریق کانالهای توزیع آب و یا به‌صورت سیلاب در بین مزارع پخش شود. در طول دوره‌های خشکی این حلزون ها می توانند داخل گِل‌ها فرو روند و تا شش ماه در آنجا به‌صورت خواب، ولی زنده قرار گیرند. رنگ آن‌ها بسیار متنوع ولی پوسته آنها قهوه ای مایل به زرد و گوشت آنها صورتی یا نارنجی می باشد. آنها نسبت به حلزون های بومی بزرگتر هستن و رنگ شفاف تری دارند. تخم آنها صورتی روشن است و در دسته های چند صد تایی قرار می گیرند.

• از ارقام مقاوم و اصلاح شده طبیعی (غیر از دستکاری شده ژنتیکی) استفاده نمایید.
• به طور منظم روی محصول برای یافتن علائم بیماری نظارت داشته باشید و فوراً گیاهان آلوده اولیه را به‌صورت قرنطينه اي از بین ببرید.
• از مصرف بیش از حد حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین می‌برند و می توانند حشرات مفید را نیز نابود کنند، اجتناب نمایید.
• پس از برداشت، باقیمانده های گیاهی را جمع آوری نمایید و از گیاهان آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
• در زمان حساسیت بالای گیاه برنج، حوضچه ها را تا حد امکان تخلیه کنید ولی تا 2 سانتی‌متر آب را حفظ نمایید.
• از نشاهای 20 تا 30 روزه که مقاوم تر هستند استفاده نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• جمع آوری تخم حلزون ها همگام با آماده سازی زمین، بهترین راهکار است. تخم ها را نابود نکنید و از آن ها و همچنین خود حلزون ها برای غذای پرندگان و دام استفاده نمایید. سعی کنید دشمنان طبیعی آنها مانند مورچه ها، پرندگان و اردک ها را در محل گسترش دهید.

• در محل ورود و خروج آب یک توری دو جداره قرار دهید و حلزون ها را بعد از آن جمع آوری نمایید.

• گیاهان میزبان مانند بامبوها را در اطراف کشت کنید تا حلزون ها جلب آنها شوند.

روش های شیمیایی:

• محصولات شیمیایی حلزون کش موجود در بازار را تنها در صورتی استفاده نمایید که امکان انجام امور پیشگیرانه و غیرشیمیایی وجود ندارد. این ترکیبات را در همه شالیزار بکار نبرید و فقط در قسمت های بحرانی استفاده کنید. حلزون ها آفت نیستند، بلکه یک منبع غذایی پر از پروتئین برای دیگر موجودات محسوب می شوند.

• قرص‌های متالدهید (20 کیلوگرم در هکتار) و فسفات آهن (5 گرم در متر مربع) می توانند آنها را از سوراخ های خود بیرون بیاورد و یا از بین ببرند.