زنبورهای مغزخوار (طلائی و سیاه)

• این زنبورها از جمله مهم‌ترین حشرات پسته در بعد از برداشت محسوب می شوند و به دو گونه زنبور سیاه و زنبور طلائی تقسیم بندی می شوند.

• علائم، شامل ایجاد سوراخ هایی به قطر 1 تا 2 میلی‌متر روی میوه و حضور یک لارو در هر میوه می باشد. زنبورها درون میوه را به‌طور کامل تخلیه می کنند. آنها از طریق مواد گیاهی آلوده و یا بذور آلوده به مناطق جدید منتقل می شوند. آنها میوه ها را سوراخ کرده و از لپه ها تغذیه می کنند.

• این حشرات ممکن است در اواسط تابستان یا اوایل پاییز هم دیده شوند. در این زمان بیشتر به سراغ پسته های زودخندان می روند و در آنجا تخم گذاری می کنند.

• زنبور سیاه مغرخوار:
• خسارت، ناشی از فعالیت (Erytoma plannikovi) می باشد که یک عامل خسارتزای رایج و مهم پسته است. لاروها زمستان را در میوه های مومیایی شده روی درختان یا در بستر خاک سپری می کنند. در بهار، به محض افزایش دما، افراد بالغ از سوراخ های خود بیرون آمده و افراد تخم گذار نیز به دنبال میوه های غیر رسیده برای تخمگذاری می گردند. در نهایت معمولاً در هر میوه یک تخم می گذارند. لاروهای تازه از تخم بیرون آمده، تا زمانی که تقریباً تمام جنین داخل میوه مصرف شود، از آن تغذیه می کنند.

• زنبور طلائی مغز خوار:
• خسارت، ناشی از تغذیه زنبور طلائی مغز خوار پسته به نام (Megatigmus pistaciae) می باشد که دارای دو نسل در سال هستند. آنها به‌صورت لارو در میوه های آلوده پسته زمستان‌گذرانی می کنند. در بهار، لاروها به زنبورهای بالغ تبدیل می شوند و از طریق سوراخ های کوچک ایجاد شده روی میوه خارج می شوند. ماده هایی که اخیراً از میوه خارج شده اند، از اوایل خرداد ماه در میوه هایی که بلوغ بیشتری دارند، تخم گذاری می کنند. بعضی از لاروها که به بلوغ رسیده اند، در همان سال از میوه خارج نمی شوند و در بهار سال بعد بیرون می آیند.

• به‌طور منظم روی محصول برای یافتن علائم عارضه نظارت داشته باشید و فوراً میوه های آلوده پسته را از روی زمین یا درخت جمع آوری کرده و به‌صورت قرنطينه اي بسوزانید.
• فوراً پس از برداشت، باقیمانده های گیاهی را جمع آوری نمایید و از گیاهان آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
• پسته ها را قبل از ورود به انبار ضدعفونی نمایید.
• مدیریت کف باغ شامل جمع آوری و سوزاندن بقایای برگ ها و چوب های مرده را به‌طور جدی اعمال کنید.
• از تله های زرد برای نظارت و شکار این حشره استفاده نمایید.
• ترمینال های ضبط و انبارها را در محلی دور از باغ ها احداث نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• برخی از مایت های شکارگر مانند (Neoseiulus cucumeris) و گونه های (Amblyseius) و (Hypoaspis) و سوسک های شکارگر مانند سوسک غارتگر لحظه ای (Orius insidiosus) و عنکبوت ها از این حشره تغذیه می کنند.

• گونه‌‌های زیادی از زنبورها و مگس‌‌های پارازیتوئید به عنوان عامل کنترل ارگانیک برای این حشره معرفی شده‌‌اند. آنها به لارو‌‌ها به ویژه لاروهای سن بالاتر حمله کرده و آنها را از بین می‌‌برند. زنبور (Braconid apanteles) و مگس (Exorista civilis parasitize) می توانند با موفقیت برای کاهش جمعیت آنها استفاده شوند.

• استراتژی کنترل این زنبور تنها به بزرگسالان محدود می شود. در پایان اسفند، یک بطری در باغ قرار دهید. این تله شامل تعداد زیادی از پسته های آلوده (حداقل 50 عدد) از سال قبل با حشره در داخل آن می باشد. این تله می تواند افراد بالغ را به دام بیاندازد.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیدا توصیه می شود.
• اگر به حشره کش ها نیاز شد، باید زمانی از آنها استفاده نمود که حشرات بالغ فعال شده باشند.

• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:

• فنتیون 50%* (1لیتر در هزار)،
• فلوفنوکسورون 5% (نیم لیتر در هزار)،
• اکسی‌دیمتون‌متیل 25% (1 لیتر در هزار).
در صورت عدم دسترسی به اکسی‌دیمتون‌متیل می‌‌توان از فوزالون 35% (2/5 لیتر در هزار) استفاده کرد.

*ممکن است مصرف این سم در کشور شما مجاز نباشد.