زنجره

• خسارت ناشی از این حشره به دو نوع خسارت مستقیم و علائم ناشی از انتقال ویروس تقسیم می‌‌شود.
• خسارت ناشی از تغذیه مستقیم چندان اقتصادی نبوده و فقط منجر به ایجاد علائمی مشابه مینوز خواهد شد. خسارت اقتصادی، توسط ویروس منتقل شده با حشره ایجاد می‌‌شود. علائم ناشی از ویروس در برگ، رگبرگ، ریشه‌‌های اصلی و فرعی و آوند آبکشی قابل مشاهده می‌‌باشد. برگ‌‌های آلوده کوتوله و چروکیده شده و به سمت داخل و بالا لوله ای می شوند.
• رگبرگ‌‌ها در این برگ‌‌ها خشن و برجسته خواهند بود. علائم بدشکلی در ریشه به همراه رشد بیش از حد ریشه‌‌های مویین مشاهده می‌‌شود. علاوه بر این اگر ساقه از عرض برش داده شود، حلقه‌‌های قهوه‌‌ای تا سیاه در آن دیده خواهد شد. این حلقه‌‌ها در واقع آوندهای آبکشی آلوده شده می‌‌باشند.

• خسارت توسط نوعی حشره به نام زنجره چغندر (Circulifer tenellus) ایجاد می‌‌شود.
• حشره بالغ حدود 3 میلی‌‌متر، گوه شکل و به رنگ سبز روشن می‌‌باشد. ممکن است حشره در رنگ‌‌های طوسی و قهوه‌‌ای نیز مشاهده شود. در بخش بالای بدن حشره لکه‌‌های تیره ای وجود دارد. این حشره زمستان را روی علف های خودرو سپری کرده و در بهار به سمت چغندر مهاجرت می‌‌کند.
• حشرات ماده تخم‌‌های خود را زیر پوست و بافت‌‌های برگ می‌‌گذارند. پس از چند روز پوره‌‌ها از تخم خارج شده و شروع به تغذیه از شیره گیاه می‌‌کنند.

• باید از کشت چغندرقند نزدیک به سایر انواع چغندر اجتناب کرد.
• سطح سیلیس مورد نیاز را بر اساس کمبود خاک تامین نمایید. منابع ارزان سیلیس شامل کاه و کلش برنج و گندم می باشد که با کمپوست کردن آنها می توانید به عنوان کود استفاده نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• حشرات شکارگر طبیعی مانند بال توری ها یا سن شکارگر (minute pirate bug) نقش مهمی در کنترل جمعیت این حشره دارند.

• از روغن نیم (NEEM) یا عصاره درخت چریش که محصولی با اثر تماسی-گوارشی و بدون دوره کارنس می باشد برای جلوگیری از خسارت و دور کردن مگس سفید، شته ها، سن ها، شپشک‌ها و حشرات مضر استفاده نمایید. روغن نیم همچنین رشد قارچ ها و باکتری های مضر را نیز بدون تاثیر بر گیاه میزبان کاهش می دهد.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.

• استفاده از حشره کش ها فقط در صورتی توصیه می شود که تعداد این حشره از تعداد دشمنان طبیعی بیشتر باشد. ترکیبات متعددی از حشره کش ها پیش و بعد از کشت، می توانند این عارضه را از بین ببرند و همچنین باعث افزایش مقاومت گیاه شوند.

• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:

• زیست کش های قبل از کشت برای ضد عفونی بذر:
• تیامتوکسام 35% (میزان تقریبی 100 میلی‌لیتر برای هر 100 کیلوگرم بذر) یا ایمیداکلوپرید 70% (میزان تقریبی 100 گرم برای هر 100 کیلوگرم بذر).
• زیست کش های بعد از کشت:
• دیمتوات 40% (1 لیتر در هکتار) به صورت محلولپاشی.