شته مومی

• این حشرات مودار سبز رنگ را می توان در برگ ها، شاخه ها و حتی در گل ها مشاهده نمود. پوشش سفید و آرد مانندی در پشت آنها قرار دارد.
• برگ ها تخریب شده، زرد می شوند و رشد شاخه ها در نتیجه فعالیت تغذیه شته ها ضعیف می شود. مناطق متورم شانکر مانند در پوست ایجاد می کنند که نتیجه تغذیه آنهاست. اختلال در انتقال آب و مواد غذایی می تواند موجب انهدام کامل گیاه شود.
• به دلیل تولید عسلک، قارچ ها و مورچه های فرصت طلب نیز به گیاه حمله کرده که مانع تلقیح می شوند و غلاف کلاً تشکیل نمی شود. در آلودگی های شدید منجر به از بین رفتن کامل گیاه می شود.

• علائم، ناشی از فعالیت تغذیه ای شته (Brevicoryne brassicae) می باشد. آنها در شکاف پوست و یا در باغات رها شده اطراف یا در علف های خودرو، زمستان‌گذرانی می کنند.
• با افزایش درجه حرارت در بهار، شته ها مجدداً فعال می شوند و به سمت شاخه های جوان رفته و در جستجوی بخش آسیب پذیر هستند. در آنجا شروع به تغذیه از شیره نباتی می کنند. در کلزا مرحله اولیه رویشی و مرحله ظهور گل تا غلاف، مراحل حساس هستند.
• این حشره ممکن است 15 تا 20 نسل در سال تولید کند. این شته در برخی از مناطق در زمستان و حتی هوای بسیار سرد هم می تواند فعالیت می کند.

• از ارقام مقاوم و اصلاح شده طبیعی استفاده نمایید. به عنوان نمونه ژنوتیپ های Sarigol و SLM 046.
• علف های خودرو مزرعه و اطراف را از بین ببرید.
• از زیست کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین می‌برند و می توانند حشرات مفید را نیز بکشند، استفاده نکنید.

روش های غیرشیمیایی:
• شکارچیان طبیعی آنها مانند بال توری ها، کفشدوزک (Exochomus quadripustulatus)، لاروهای (hoverflie) و زنبور پارازیتوئید (Aphelinus mali) می توانند به کنترل جمعیت کمک کنند. پناهگاه های مصنوعی می توانند جمعیت دشمنان طبیعی را در باغ افزایش دهند.

• الکل یا صابون های حشره کش می توانند آنها را پراکنده کنند.

• از روغن نیم (NEEM) به میزان 3 لیتر در 1000 لیتر آب می تواند به صورت محلولپاشی استفاده شود. پوشش مناسب کل گیاه با این ماده برای کنترل آنها ضروری است.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می‌شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش‌های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش‌های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می‌شود.

• قبل از کشت به منظور ضدعفونی بذر می توان از ترکیبات زیر استفاده کرد:
• تیامتوکسام 35% (میزان تقریبی 100 میلی‌لیتر برای هر 100 کیلوگرم بذر) یا ایمیداکلوپرید 70% (میزان تقریبی 100 گرم برای هر 100 کیلوگرم بذر).

• هر ماده ای که علیه این حشره استفاده می شود، باید قدرت نفوذ از قسمت کرکی بدن آنها را داشته باشد.
• در آلودگی های شدید می توان از روش کانون کوبی (سرکوب موضعی شته در مرکز آلودگی) و با استفاده از ترکیبات تجاری موجود زیر استفاده کرد:
• اکسی‌دیمتون‌متیل 25% (نیم لیتر در هزار)،
• ایمیداکلوپراید 35% (نیم لیتر در هزار)،
• پریمیکارب 50% (1 کیلوگرم در هزار).
• در صورت لزوم می توان یکی از سموم فوق را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی مورد دیگری بکار برده شود.