شته مومی

• این حشرات مودار سفید را می توان در جوانه ها، شاخه ها و حتی در ریشه ها مشاهده نمود. برگ ها تخریب شده، زرد می شوند و رشد شاخه ها در نتیجه فعالیت تغذیه ای آنها ضعیف می شود. پوشش سفید، پشمالو و عسلک مانندی در نزدیکی محل های تغذیه دیده می شود که کلنی حشرات است.
• همچنین اشکال زیرزمینی این شته به ریشه ها حمله کرده و منجر به تشکیل غدّه های متورم در ریشه می شوند. اختلال در انتقال آب و مواد غذایی موجب زردی عمومی گیاه شده و گال های ایجاد شده در اثر تغذیه شته، هر سال بزرگتر می شوند.
• به‌دلیل تولید عسلک توسط آنها، گیاه برای قارچ ها و مورچه های فرصت طلب جذاب می شود.

• خسارت، ناشی از فعالیت تغذیه ای شته (Eriosoma lanigerum) می باشد. بر خلاف بسیاری از دیگر شته ها، آنها از ساقه چوبی، شیره گیاه را می‌مکند نه از برگ. این حشره با پوشش موی سفید، ضخیم و کرکی شناخته می شود. آنها در شکاف پوست و یا در باغات رها شده اطراف، زمستان‌گذرانی می کنند.
• با افزایش درجه حرارت در بهار، شته ها مجدداً فعال می شوند و سمت شاخه های جوان رفته و در جستجوی بخش آسیب پذیر هستند. در آنجا شروع به تغذیه از شیره نباتی کرده که همزمان است با شروع رشد موهای کرک دار آنهاست. در طول تابستان شته بالغ با استفاده از بال های خود به سمت میزبان های جدید رفته و به آنها آسیب می زند. درختان رها شده در اطراف باغ، باعث افزایش جمعیت آنها می شوند.

• از پایه های سالم و دارای گواهی سلامت و اصلاح شده طبیعی استفاده نمایید.
• در آلودگی های خفیف در تابستان، حشرات را می توان تحت نظارت قرار داد و با یک برس تمیز کرد.
• از حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین می‌برند و منجر به نابودی حشرات مفید می شوند، اجتناب نمایید.
• شاخه های آسیب دیده را از بین ببرید.
• محل های هرس یا آسیب دیده تنه را با رنگ یا چسب مخصوص بپوشانید.

• روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست‌بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیرشیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.

• شکارچیان دیگری مانند بال توری ها، لاروهای (hoverflie) و زنبور پارازیتوئید (Aphelinus mali) می توانند به کنترل جمعیت آنها کمک کنند. پناهگاه های مصنوعی جمعیت دشمنان طبیعی در باغ را افزایش می دهند.

• هر گونه ماده ای که علیه آنها استفاده می شود، باید قدرت نفوذ از قسمت کرکی بدن آنها را داشته باشد.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست‌بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیرشیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.

• با توجه به اینکه شته ها دارای دشمنان طبیعی زیاد و قدرتمندی در طبیعت هستند که به راحتی آنها را کنترل می کنند و اجازه طغیان به آنها را نمی دهند، در بسیاری از موارد نیاز به سمپاشی با محصولات شیمیایی نمی باشد. در واقع سمپاشی خود به نوعی در سال های آتی باعث طغیان این حشرات می شود. به همین دلیل در صورت نیاز اضطراری به سمپاشی، باید سموم را به شکل لکه ای و به‌صورت چرخشی استفاده کرد تا از ایجاد مقاومت جلوگیری شود. در صورت لزوم می توان یکی از سموم زیر را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی مورد دیگری بکار برده شود:

• دیازینون 60% (1 لیتر در هزار)،
• مالاتیون 57% (1/5 لیتر در هزار)،
• اکسی‌دیمتون‌متیل 25% (نیم لیتر در هزار)،
• پریمیکارب 50% (400 گرم در هزار).