شپشک (سپردار) بنفش

• تمام مراحل رشدی این حشره در ایجاد خسارت نقش دارند. آن‌‌ها برگ، شاخه، تنه و میوه را مورد حمله قرار می‌‌دهند. حضور آن ها ممکن است به‌صورت نقاط سفید کوچک روی برگ نیز مشاهده شود.
• حشره در محل آسیب با وارد کردن قطعات دهانی خود باعث بهم ریخگی بافت گیاه، از بین رفتن سبزینه و ایجاد لکه‌‌های گرد خاکستری تا ارغوانی می‌‌شود. گاهی ممکن است در محل تغذیه‌ی حشره از میوه، فرورفتگی ایجاد شود که در کنار لکه‌‌های ایجاد شده باعث بدشکلی میوه خواهد شد.
• در خسارت شدید، سرشاخه‌‌ها خشک شده و حرکت شیره گیاهی به شدّت کند خواهد بود. این موارد منجر به عدم تشکیل میوه و ریزش برگ‌‌ها می شود. خسارت این حشره به گیاه ممکن است باعث جلب سوسک‌‌های چوبخوار نیز شود.

• خسارت، ناشی از فعالیت تغذیه ای افراد بالغ (Parlatoria oleae) می باشد. آنها روی برگ و میوه ها و نیز پوست تنه، و شاخه ها قرار می گیرند. توسعه آنها بسیار سریع است که در واقع می توانند چند لایه از حشرات را در یک کلنی تشکیل دهند. لایه مرده ممکن است آنها را از زیست کش ها محافظت کند.
• بدن حشره با پولک‌‌های نقره‌‌ای پوشیده شده و سپر کم و بیش برآمده و به رنگ سفید مایل به خاکستری روی آن را می پوشاند. اگر با نوک سوزن سپر بلند شود، بدن ارغوانی رنگ حشره زیر آن مشاهده خواهد شد.
• حداقل دما برای فعالیت آنها حدود 10 درجه سانتی‌گراد است، اما آنها به شرایط خشک حسّاس هستند. لکه های به وجود آمده روی میوه ها به ‌علت تزریق سم این حشرات است و بنابراین دائمی هستند.

• برای جلوگیری از انتقال عارضه به نقاط دیگر، مقررات قرنطینه را در منطقه خود رعایت نمایید.
• بر باغات به‌طور منظم برای یافتن نشانه هایی از خسارت نظارت کنید.
• از بین بردن میوه های افتاده روی زمین به‌دلیل اینکه محل زمستان‌گذرانی این حشارت می باشند.
• این حشره دامنه‌‌ی میزبانی بسیار گسترده از درختان مثمر و غیرمثمر دارد. از جمله میزبان‌‌های مثمر می‌‌توان به سیب، گلابی، هلو، شلیل، خرمالو، گوجه، آلو، گیلاس، پسته، انجیر، بادام، ازگیل، انار، خرمالوی وحشی، مرکبات، زالزالک وحشی، توت و زرشک اشاره کرد.
• از حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین می‌برند و منجر به نابودی حشرات مفید می شوند، اجتناب نمایید.
• مدیریت کف باغ شامل جمع آوری و سوزاندن بقایای برگ ها و چوب های مرده را به‌طور جدی اعمال کنید.
• استانداردهای بهداشتی در رابطه با افراد، ماشین آلات و ابزار را رعایت نمایید.
• به محض مشاهده این عارضه مقامات محلی را مطلع نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• دشمنان طبیعی عمده آنها شامل کفشدوزک های (Coccinella septempunctata) و (Exochomus quadripustulatus) و زنبورهای پارازیت کننده (Aphytis proclia) و (Aphytis chrysomphali) می باشند.

• کنه شکارگر (Cheletogenes ornatus) نیز می تواند نقش مهمی در مهار جمعیت آنها داشته باشند.

• روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست‌بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیرشیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از سمپاش کالیبره اکیداً توصیه می شود.

• بهترین زمان برای سمپاشی اواخر بهار و اوایل تابستان و همزمان با خروج لاروها از تخم می‌‌باشد. با توجه به اینکه خروج لاروها به‌صورت تدریجی اتفاق می‌‌افتد، ممکن است نیاز به تکرار سمپاشی هر 15 روز یکبار باشد.
• در صورتی که سم مورد استفاده قابلیت اختلاط با روغن امولسیون شونده را داشته باشد، جهت حصول نتیجه بهتر می توان آن را با روغن مخلوط کرد. میزان اختلاط بسته به نوع سم و شدّت آلودگی حشره حدوداً 3 لیتر در هزار می باشد. همچنین روغن به تنهایی به میزان 5 تا 10 لیتر در هزار، قابلیت کنترل حشره را دارد.

• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:

• بنزوکسی‌میت 20% (250 سی‌سی در هزار)،
• مالاتیون 57% (1/5 لیتر در هزار)،
• آبامکتین 1/8% (250 سی‌سی در هزار)،
• مالاتیون 96% (نیم لیتر در هزار)،
• آزینفوس‌متیل 20% (1/5 لیتر در هزار).
• بوپروفزین 40% ( نیم لیتر در هزار) در اوایل تفریخ تخم ها و یا برای مبارزه با تخم ریزی افراد ماده.
*گاهی ممکن است به‌صورت مرده بدون هیچ تغییری به درخت بچسبند و تداعی یک حشره زنده را کنند، بنابراین قبل از سمپاشی از زنده بودن آنها اطمینان حاصل نمایید*