• سپردارهای متعددی روی ساقه ها، برگ ها و میوه های میزبان دیده می شوند.
• برگ ها و میوه ها تغییر شکل داده و سقوط می کنند.
• برگها و میوه ها ممکن است توسط کپک های قارچی نیز پوشیده شوند.
• در صورت آلودگی، این حشره در کل گیاه دیده می شود. اولین علائم آلودگی به شکل حضور پراکنده این حشره سپر پوش روی ساقه، برگ و میوه ها می باشد. تغذیه آنها منجر به تولید عسلک می شود که روی برگهای پایینی سقوط می کند.
• همچنین این عسلک باعث جلب کپک دوده ای می شود. در آلودگی های سنگین، ممکن است برگ ها پیش از موعد سقوط کنند و شاخه ها کلاً خشک شوند، اما معمولاً علائم همراه با ضعف کلی درخت همراه است.
• خسارت، ناشی از فعالیت تغذیه ای (Aspidiotus nerii) می باشد.
• افراد بالغ مسطح و بیضی هستند، حدود 2 میلی متر طول دارند و دارای پوششی سپر مانند و سفید رنگ هستند که بهدلیل حالت واکسی این پوشش، آب یا سموم را به راحتی دفع می کنند. اندازه آنها زمانی که هنوز به بلوغ نرسیده اند بسیار کوچک است و در قسمت پایین برگ و یا در ساقه قرار می گیرند و شیره نباتی را می مکند.
• پراکندگی و حرکت آنها از درختی به درخت دیگر بسیار زیاد است و دارای تحرک بالایی هستند، همچنین دما و رطوبت تاثیر زیادی بر چرخه زندگی آنها دارد. در 30 درجه سانتیگراد توسعه آنها کاملاً متوقف می شود.
• تراکم کاشت یا هرس مناسب را به منظور اطمینان از تهویه مناسب در دستور کار قرار دهید.
• بر باغات بهطور منظم برای یافتن نشانه هایی از خسارت نظارت کنید.
• از انتقال مواد گیاهی آلوده یا مشکوک پرهیز کنید.
• از حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین میبرند و منجر به نابودی حشرات مفید می شوند، اجتناب نمایید.
• تله های چسبناک برای ممانعت از بالا آمدن مورچه ها از درخت را نصب کنید. مورچه ها بهدلیل تغذیه از عسلک از این حشره محافظت می کنند.
روش های غیرشیمیایی:
• دشمنان طبیعی این حشره شامل زنبورهای (Aphytus melinus)، (Aphytis chilensis)، (coccinellid) و شکارگرهای (Chilocorus bipustulatus)، (Rhyzobius lophantae) و (Chilocorus kuwanae) و کفشدوزک نقابدار (Chilocorus bipustulatus) می باشند.
• می توان از زیست کش های آلی با ماندگاری کم حاوی عصاره های گیاهی یا اسید های چرب استفاده کرد.
روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیستبوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیرشیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.
• در صورتی که سم مورد استفاده قابلیت اختلاط با روغن های امولسیون شونده را داشته باشد، جهت حصول نتیجه بهتر می توان آن را با روغن مخلوط کرد. میزان اختلاط بسته به نوع سم و شدّت آلودگی حشره حدوداً 3 لیتر در هزار می باشد. همچنین روغن به تنهایی به میزان 5 تا 15 لیتر در هزار، قابلیت کنترل حشره را دارد.
• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر بهصورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:
• آبامکتین 1/8% (250 سیسی در هزار)،
• استامیپراید 20% (نیم کیلوگرم در هزار)،
• فن پروپاترین 10% (2 لیتر در هکتار)،
• پروپارژیت 57% (1/5 لیتر در هزار).
• بوپروفزین 40% ( نیم لیتر در هزار) در اوایل تفریخ تخم ها و یا برای مبارزه با تخم ریزی افراد ماده.
علت:
• خسارت، ناشی از فعالیت تغذیه ای (Aspidiotus nerii) می باشد.
• افراد بالغ مسطح و بیضی هستند، حدود 2 میلی متر طول دارند و دارای پوششی سپر مانند و سفید رنگ هستند که بهدلیل حالت واکسی این پوشش، آب یا سموم را به راحتی دفع می کنند. اندازه آنها زمانی که هنوز به بلوغ نرسیده اند بسیار کوچک است و در قسمت پایین برگ و یا در ساقه قرار می گیرند و شیره نباتی را می مکند.
• پراکندگی و حرکت آنها از درختی به درخت دیگر بسیار زیاد است و دارای تحرک بالایی هستند، همچنین دما و رطوبت تاثیر زیادی بر چرخه زندگی آنها دارد. در 30 درجه سانتیگراد توسعه آنها کاملاً متوقف می شود.
پیشگیری:
• تراکم کاشت یا هرس مناسب را به منظور اطمینان از تهویه مناسب در دستور کار قرار دهید.
• بر باغات بهطور منظم برای یافتن نشانه هایی از خسارت نظارت کنید.
• از انتقال مواد گیاهی آلوده یا مشکوک پرهیز کنید.
• از حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین میبرند و منجر به نابودی حشرات مفید می شوند، اجتناب نمایید.
• تله های چسبناک برای ممانعت از بالا آمدن مورچه ها از درخت را نصب کنید. مورچه ها بهدلیل تغذیه از عسلک از این حشره محافظت می کنند.
کنترل:
روش های غیرشیمیایی:
• دشمنان طبیعی این حشره شامل زنبورهای (Aphytus melinus)، (Aphytis chilensis)، (coccinellid) و شکارگرهای (Chilocorus bipustulatus)، (Rhyzobius lophantae) و (Chilocorus kuwanae) و کفشدوزک نقابدار (Chilocorus bipustulatus) می باشند.
• می توان از زیست کش های آلی با ماندگاری کم حاوی عصاره های گیاهی یا اسید های چرب استفاده کرد.
روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیستبوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیرشیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.
• در صورتی که سم مورد استفاده قابلیت اختلاط با روغن های امولسیون شونده را داشته باشد، جهت حصول نتیجه بهتر می توان آن را با روغن مخلوط کرد. میزان اختلاط بسته به نوع سم و شدّت آلودگی حشره حدوداً 3 لیتر در هزار می باشد. همچنین روغن به تنهایی به میزان 5 تا 15 لیتر در هزار، قابلیت کنترل حشره را دارد.
• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر بهصورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:
• آبامکتین 1/8% (250 سیسی در هزار)،
• استامیپراید 20% (نیم کیلوگرم در هزار)،
• فن پروپاترین 10% (2 لیتر در هکتار)،
• پروپارژیت 57% (1/5 لیتر در هزار).
• بوپروفزین 40% ( نیم لیتر در هزار) در اوایل تفریخ تخم ها و یا برای مبارزه با تخم ریزی افراد ماده.
بدون دیدگاه