شپشک های قرمز و سیاه

آلودگی به شکل حضور حشرات کوچک سیاه که از شاخ و برگ درختان و میوه ها تغذیه می‌کنند، بروز می کند. در آلودگی‌های شدید، تقریباً غیر متحرک هستند و میوه ها، برگ ها و شاخه ها را می پوشانند. آنها در طول رگ‌برگ اصلی، شاخه ها و میوه ها به شکل نقاط مخروطی یافت می شوند.
تغذیه از شیره نباتی گیاه منجر به کاهش قدرت گیاه شده و باعث توسعه لکه های زرد یا رگه های زرد در مکان های تغذیه شده می شود. تغذیه آنها اغلب منجر به تغییر شکل میوه می شود و ممکن است باعث باعث پیری زودرس برگ‌ها، افتادن میوه‌ها و کاهش مقدار و کیفیت میوه ها نیز شوند.
این حشرات از خود عسلک دفع می کنند که ممکن است منجر به تشکیل قارچ های دوده ای در برگ و میوه شود.

تعداد زیادی شپشک سپردار می توانند روی درختان مرکبات فعالیت کنند که رایج ترین آنها به شرح زیر می باشند:

شپشک قرمز (Aonidiella aurantii): هنگامی که در سمت بالایی برگ‌ها یا در فرورفتگی میوه های جوان ساکن می شوند، بی حرکت شده، بعد از یک فاز کوتاه که خود را با نوعی الیاف مشابه پنبه می پوشانند، فرم دایره ای و رنگ قرمز خود را سرانجام به دست می آورند.

شپشک سیاه (Parlatoria ziziphi): ترجیح می دهند روی برگ‌ها مستقر شوند، اما از میوه ها و شاخه ها نیز تغذیه می‌کنند. همچنین تمام سنین رشدی در طول یکسال را دارند و تا چندین تداخل نسل از 2 تا 7 بار اتفاق می افتد.

• به‌طور منظم بر درختان به منظور کشف آلودگی نظارت کنید.
• درختان را به منظور جلوگیری از ایجاد پل شاخه ای و بهبود گردش هوا هرس کنید.
• از تله های فرمونی برای جذب ماده ها استفاده کنید و شدّت آلودگی را نیز همزمان ارزیابی نمایید.
• اطمینان حاصل کنید که با استفاده از حشره کش ها در مقیاس وسیع، حشرات مفید را از بین نبرید.
• پوشش عسلک را از روی برگ و میوه با آبیاری به همراه صابون های مخصوص به حداقل برسانید.

روش های غیرشیمیایی:
• برخی از زنبورهای انگلی و شکارگر از جمله (Diversinervus elegans)، (Scutellista caerulea)، (Comperiella bifasciata) و (Metaphycus helvolus) و نیز برخی از گونه های (Aspidiotiphagus) و (Aphytis melinus) می توانند به طرز موثری به کنترل آنها کمک کنند.
• شکارچیانی مانند کفشدوزک های (Chilocorus bipustulatus)، (Rhyzobius lophanthae) یا (Chilocorus nigrita) می توانند جمعیت آنها را به میزان مناسب نگه دارند.

• روغن کلزا و یا قارچ های کشنده غیر مضر برای گیاهان می توانند برای کنترل این حشره استفاده شوند. عصاره برخی گیاهان مانند آویشن به میزان 4 قسمت از روغن گیاهی به علاوه 1 قسمت از مواد شوینده می تواند به‌طور موثری در برابر آنها با تاثیر کم بر سایر حشرات مفید مورد استفاده قرار گیرد.

• کنترل مورچه ها در کنترل و درمان ارگانیک این بیماری کلیدی است، زیرا مورچه ها به‌دلیل تغذیه از عسلک از این حشره در برابر دشمنان طبیعیشان محافظت می‌کنند. برای اینکار می توان از نوارهای چسبناک در اطراف تنه استفاده کرد.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیدا توصیه می شود.

• کنترل این حشرات باید بعد از ظهور شکوفه تا تابستان صورت گیرد.
• مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:

• بوپروفزین 40% ( نیم لیتر در هزار) در اوایل تفریخ تخم ها و یا برای مبارزه با تخم ریزی افراد ماده.
• پیری‌پروکسی فن 10% (نیم لیتر در هزار)،
• مالاتیون 57% (1 لیتر در هزار)،
• کلرپیرفوس‌متیل 40% (1/5 لیتر در هزار)،
• آبامکتین 1/8% (250 سی‌سی در هزار)،
• اسپیروتترامات 10% (750 سی‌سی در هزار)،
• آزینفوس‌متیل 20% (1/5 لیتر در هزار)،
• بنزوکسی‌میت 20% (250 سی‌سی در هزار).
• در برخی از کشورها از سموم دیگری مانند فن پروپاترین 10% (2 لیتر در هکتار)، استامی‌پراید 20% (نیم کیلوگرم در هزار) و پروپارژیت 57% (1 لیتر در هزار) علیه شپشک ها استفاده می شود.