• لاروها از جوانه ها تغذیه کرده و به بافت های در حال رشد آسیب می زنند.
• آسیب مشهود ناشی از تغذیه لاروها روی برگ های جوان دیده می شود.
• خاک های مرطوب و شرایط جوی سرد با رطوبت بالا، به گسترش آنها کمک می کنند.
• آنها از مواد آلی خاک و گیاهان در حال جوانه زنی، تغذیه می کنند. معمولاً روی بذور لانه کرده و بافت های در حال رشد را خراب می کنند و از جوانه زنی آنها جلوگیری می نمایند. لاروها معمولاً روی ریشه زندگی می کنند و با سوراخ کردن ساقه در نزدیکی خاک، بسیاری از گیاهچه ها را از بین می برند.
• در صورت رشد گیاهچه، بوته ها خشک، کوتاه و گیاه بهصورت رنگ پریده می شود و محصول بی کیفیت خواهد شد. اگر خاک ها مرطوب باشند و شرایط جوی سرد و طولانی و رطوبت زیاد حاکم باشد، آسیب بیشتر می شود.
• آسیب دیگر تغذیه آنها از برگ های جوان می باشد که به دنبال آن پوسیدگی بافت ها نیز اتفاق می افتد. خسارت به سوخ ها توسط این مگس می تواند در انبار نیز ادامه یابد.
• یکی از مهمترین آسیب های این مگس ها خسارات ثانویه می باشد، چرا که راه نفوذ دیگر عوامل بیماریزای قارچی به سوخ ها را باز می کنند.
• خسارت از فعالیت لارو (Delia platura) و (D. antiqua) ناشی می شود. افراد بالغ از نظر رنگ شبیه به مگس های خانگی ولی کوچکتر و بلندتر می باشند. آنها زمستان را در خاک نزدیک به ریشه های پیر و باقیماندهی گیاهان سپری می کنند.
• بالغ ها به محض اینکه بذرها در بهار کاشته شوند، فعال میشوند. ماده ها تخم هایشان را روی خاک های نم داری که حاوی مقادیر زیادی مواد تجزیه پذیر آلی یا کود است، می گذارند. لاروهای بدون پا و سفید رنگ پس از تقریباً یک هفته از تخم بیرون می آید و سپس شروع به خوردن نهال می کنند.
• در شرایط جوی مرطوب و سرد که برای سیکل حیات آنها مناسب است و با جوانهزنی گیاه نیز همزمان است، خسارات بیشتر است. ولی آب و هوای گرم و خشک، تخم ها را معدوم کرده و همچنین رشد گیاه را سریع تر و محکم تر می کند.
• از بذر های سالم و دارای گواهی سلامت استفاده نمایید.
• از بذر ها طوری مراقبت شود که آسیب یا خراش نبینند.
• علف های خودرو و دیگر گیاهان میزبان در زمین اصلی و اطراف آن را مدیریت نمایید.
• هر چند این مگس ها پرواز کنندگان خوبی هستند ولی تناوب 3 ساله می تواند باعث شکستن جمعیت آنها شود.
• توری مشبک نازکی روی بذرهای در حال رشد قرار دهید تا مگس ها نتوانند به آنها آسیب بزنند.
• بقایای گیاهان قبل را شخم زده و درون خاک دفن کنید.
روش های غیرشیمیایی:
• مگس ها به طور طبیعی به رنگ های روشن جذب می شوند. بنابراین سطل های تله روشن پر از آب و صابون برای شکار آنها مناسب است.
• برخی از شکارگران طبیعی آنها شامل سوسک ها، مگس ها و زنبورهای پارازیت کننده و قارچ های (Entomophthora muscae) می باشند.
• از روغن نیم (NEEM) یا عصاره درخت چریش که محصولی با اثر تماسی-گوارشی و بدون دوره کارنس می باشد برای جلوگیری از خسارت و دور کردن مگس سفید، شته ها، سن ها، شپشکها و حشرات مضر استفاده نمایید. روغن نیم همچنین رشد قارچ ها و باکتری های مضر را نیز بدون تاثیر بر گیاه میزبان کاهش می دهد.
روش های شیمیایی:
• برخی از محصولات تجاری با فرمولاسیون های خاص علیه تریپس ها موثر هستند. روش کاربرد بهصورت استفاده از سموم گرانوله یا مایع بهصورت پاشش شیاری در زمان کاشت مستقیم و یا فروبردن گیاهچه ها قبل از کاشت در یک حشره کش مانند کلرپیریفوس یا مالاتیون می باشد. اینکار باعث مدیریت نسل اول مگس می شود.
• همچنین حشره کش هایی مانند:
• تری کلروفن 80% (1/5 کیلوگرم در هزار)،
• مالاتیون 57% (2/5 لیتر در هزار) + پروتئین هیدرولیزات (20 لیتر در هزار) بهصورت اسپری علیه حشرات بالغ موثر هستند. پروتئین هیدرولیزات یک جلب کننده غذایی می باشد.
علت:
• خسارت از فعالیت لارو (Delia platura) و (D. antiqua) ناشی می شود. افراد بالغ از نظر رنگ شبیه به مگس های خانگی ولی کوچکتر و بلندتر می باشند. آنها زمستان را در خاک نزدیک به ریشه های پیر و باقیماندهی گیاهان سپری می کنند.
• بالغ ها به محض اینکه بذرها در بهار کاشته شوند، فعال میشوند. ماده ها تخم هایشان را روی خاک های نم داری که حاوی مقادیر زیادی مواد تجزیه پذیر آلی یا کود است، می گذارند. لاروهای بدون پا و سفید رنگ پس از تقریباً یک هفته از تخم بیرون می آید و سپس شروع به خوردن نهال می کنند.
• در شرایط جوی مرطوب و سرد که برای سیکل حیات آنها مناسب است و با جوانهزنی گیاه نیز همزمان است، خسارات بیشتر است. ولی آب و هوای گرم و خشک، تخم ها را معدوم کرده و همچنین رشد گیاه را سریع تر و محکم تر می کند.
پیشگیری:
• از بذر های سالم و دارای گواهی سلامت استفاده نمایید.
• از بذر ها طوری مراقبت شود که آسیب یا خراش نبینند.
• علف های خودرو و دیگر گیاهان میزبان در زمین اصلی و اطراف آن را مدیریت نمایید.
• هر چند این مگس ها پرواز کنندگان خوبی هستند ولی تناوب 3 ساله می تواند باعث شکستن جمعیت آنها شود.
• توری مشبک نازکی روی بذرهای در حال رشد قرار دهید تا مگس ها نتوانند به آنها آسیب بزنند.
• بقایای گیاهان قبل را شخم زده و درون خاک دفن کنید.
کنترل:
روش های غیرشیمیایی:
• مگس ها به طور طبیعی به رنگ های روشن جذب می شوند. بنابراین سطل های تله روشن پر از آب و صابون برای شکار آنها مناسب است.
• برخی از شکارگران طبیعی آنها شامل سوسک ها، مگس ها و زنبورهای پارازیت کننده و قارچ های (Entomophthora muscae) می باشند.
• از روغن نیم (NEEM) یا عصاره درخت چریش که محصولی با اثر تماسی-گوارشی و بدون دوره کارنس می باشد برای جلوگیری از خسارت و دور کردن مگس سفید، شته ها، سن ها، شپشکها و حشرات مضر استفاده نمایید. روغن نیم همچنین رشد قارچ ها و باکتری های مضر را نیز بدون تاثیر بر گیاه میزبان کاهش می دهد.
روش های شیمیایی:
• برخی از محصولات تجاری با فرمولاسیون های خاص علیه تریپس ها موثر هستند. روش کاربرد بهصورت استفاده از سموم گرانوله یا مایع بهصورت پاشش شیاری در زمان کاشت مستقیم و یا فروبردن گیاهچه ها قبل از کاشت در یک حشره کش مانند کلرپیریفوس یا مالاتیون می باشد. اینکار باعث مدیریت نسل اول مگس می شود.
• همچنین حشره کش هایی مانند:
• تری کلروفن 80% (1/5 کیلوگرم در هزار)،
• مالاتیون 57% (2/5 لیتر در هزار) + پروتئین هیدرولیزات (20 لیتر در هزار) بهصورت اسپری علیه حشرات بالغ موثر هستند. پروتئین هیدرولیزات یک جلب کننده غذایی می باشد.
بدون دیدگاه