لارو ها، کانالها و سوراخ های سیاهی روی میوه سبز تشکیل میدهند.
محل ورود و خروج حشره، بهصورت نقطهی ورود برای عوامل بیماریزای دیگر مانند قارچ ها و باکتری های فرصت طلب، منجر به ایجاد آلودگی های ثانویه می شود.
علائم
علت
پیشگیری
کنترل آفت
علائم
علائم آلودگی می تواند در کل دوره رشد مشاهده شود. لاروها، جوانههای نوک، کاسبرگهای جوان نرم و میوه سبز را ترجیح میدهند ولی میتوانند روی هر اندامی از گیاه فعالیت کنند. در میوهها، نشانههای سیاه رنگی را میتوان در نقاط ورودی یا خروجی لارو مشاهده کرد که فضولات این حشره است.
در برگها، لارو ها تونل های نامنظم خاکستری را به وجود آورده که بعدها ممکن است بهصورت بافت مرده سیاه درآیند. همچنین لاروها میتوانند پناهگاههایی را درون ساقهها حفر کرده که بر رشد گیاه تأثیر منفی میگذارد.
علت
این حشره توان تولید مثل تا 10 نسل در سال را دارد. مادهها ممکن است تا 250 تخم کِرم رنگ در زیر برگ بگذارند. لاروها به رنگ سبز کمرنگ و دارای یک نوار سیاه مشخص در پشت سرشان هستند. آنها تحت شرایط مطلوب، در حدود 30 تا 40 روزگی کامل میشوند.
دوره زندگی، مدت زمان و محل خسارت تقریباً به شکل زیر می باشد:
تخم 5 تا 7 روز در برگ.
لارو 20 روز در گل، میوه، برگ و ساقه.
شفیره 10 تا 13 روز در برگ ها و داخل خاک.
حشره بالغ 30 تا 40 روز بهصورت شب فعال در همه اندام های گیاهی.
پیشگیری
برای جلوگیری از انتقال عارضه، مقررات قرنطینه را در منطقه خود رعایت نمایید.
از بذر های سالم و دارای گواهی سلامت استفاده نمایید.
گیاهان آسیب دیده و قسمتهای گیاهی آلوده را جمعآوری و نابود کنید.
پس از برداشت، باقیمانده های گیاهی را جمع آوری نمایید و از گیاهان آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
به طور منظّم روی محصول برای یافتن علائم بیماری نظارت داشته باشید و فوراً گیاهان آلوده را از بین ببرید.
سطح سلیس مورد نیاز بر اساس کمبود در خاک را تامین نمایید. منابع ارزان سیلیس می تواند کاه و کلش برنج و گندم باشد که با کمپوست کردن آنها به عنوان کود آلی قابل استفاده می باشند.
در شرایط بحرانی، خاک را شخم بزنید و در معرض تابش نور خورشید قرار دهید، سپس آن را با مالچ پلاستیکی پوشش دهید. اگر این پوشش با پلاستیک سیاه رنگ باشد، دمای زیر پوشش باعث از بین رفتن موجودات دیگر مانند نماتد ها نیز می شود.
از مصرف بیش از حد حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین میبرند و می توانند حشرات مفید را نیز نابود کنند، اجتناب نمایید.
برای جلوگیری از انتقال عارضه از محصولات قبلی، فاصله حداقل 8 هفته ای با کشت جدید را در نظر بگیرید.
کنترل آفت
روش های غیرشیمیایی:
سن های شکارگر (Macrolophus caliginosus) و (Metarhizium anisopliae)، (Nesidiocoris tenuis)، (Macrolophus caliginosus) می توانند به تخم ها، لاروها و افراد بالغ حمله کنند.
زیست کش های بیولوژیک حاوی باکتری های باسیلوس (Bacillus thuringiensis) و قارچ های (Beauveria bassiana) نتایج خوبی در کنترل جمعیت آنها نشان داده اند و بسیار پر کاربرد هستند.
استفاده از فرومون جنسی در یک تله دلتا یا استفاده از یک تشت آبی با نور آبی در ارتفاع 1 متری از سطح زمین، علاوه بر ردیابی، می تواند مانع از جفتگیری آنها شود. این فرومون حدود 5 هفته دوام دارد و باعث جلب حشرات نر و جلوگیری از جفتگیری با افراد ماده میشود، در نتیجه جمعیت آنها در نسل بعد را کاهش میدهد. همچنین این تلهها با ارائه اطلاعات در مورد زمان اوج جمعیت، در تعیین بهترین زمان برای سمپاشی کاربرد دارند. برای هر هکتار 3 تله می توان استفاده کرد.
روش های شیمیایی:
از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.
زیست کشهای توصیه شده برای کنترل توتا بهدلیل ماهیت مرموز این حشره و حضور آن در بافت داخلی گیاه، تاثیر چندانی ندارند. با اینحال تعدادی از حشره کش ها به ترتیب اولویت برای مقابله با این حشره قابل توصیه می باشند که به منظور جلوگیری از مقاومت، باید آنها را بهصورت چرخشی استفاده نمود:
لوفنورون + امامکتین بنزوات 50% (120 گرم در هکتار)، کلرپیرفوس 50% (2 لیتر در هزار).
آبامکتین 1/8% (600 میلیلیتر در هزار)، فلوبن دياميد 20% (250 گرم در هزار).
سیرومازین 75% (400 گرم در هزار)، تیوسیکلام 50% (1 کیلوگرم در هکتار).
کلرفلوآزورون 5% (1/5 لیتر در هزار) برای مبارزه با لاروهای سن یک.
تیوسیکلامهیدروژناکسالات 50% ( 1 کیلوگرم در هزار) برای مبارزه با لاروهای سنین یک و دو.
برای حصول نتیجه مطلوب می توان قبل از استفاده از سموم شیمیایی، از محلول سیر و فلفل استفاده کرد تا حشرات بهدلیل بوی نامطبوع آن از گیاه خارج شوند و در معرض حشره کش های شیمیایی قرار گیرند. فاصله 2 تا 3 ساعته بین استفاده از محلول سیر و سموم شیمیایی توصیه می شود. همچنین می توان سموم را با ادجوانت های غیریونی هم بهکار برد.
علت:
این حشره توان تولید مثل تا 10 نسل در سال را دارد. مادهها ممکن است تا 250 تخم کِرم رنگ در زیر برگ بگذارند. لاروها به رنگ سبز کمرنگ و دارای یک نوار سیاه مشخص در پشت سرشان هستند. آنها تحت شرایط مطلوب، در حدود 30 تا 40 روزگی کامل میشوند.
دوره زندگی، مدت زمان و محل خسارت تقریباً به شکل زیر می باشد:
تخم 5 تا 7 روز در برگ.
لارو 20 روز در گل، میوه، برگ و ساقه.
شفیره 10 تا 13 روز در برگ ها و داخل خاک.
حشره بالغ 30 تا 40 روز بهصورت شب فعال در همه اندام های گیاهی.
پیشگیری:
برای جلوگیری از انتقال عارضه، مقررات قرنطینه را در منطقه خود رعایت نمایید.
از بذر های سالم و دارای گواهی سلامت استفاده نمایید.
گیاهان آسیب دیده و قسمتهای گیاهی آلوده را جمعآوری و نابود کنید.
پس از برداشت، باقیمانده های گیاهی را جمع آوری نمایید و از گیاهان آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
به طور منظّم روی محصول برای یافتن علائم بیماری نظارت داشته باشید و فوراً گیاهان آلوده را از بین ببرید.
سطح سلیس مورد نیاز بر اساس کمبود در خاک را تامین نمایید. منابع ارزان سیلیس می تواند کاه و کلش برنج و گندم باشد که با کمپوست کردن آنها به عنوان کود آلی قابل استفاده می باشند.
در شرایط بحرانی، خاک را شخم بزنید و در معرض تابش نور خورشید قرار دهید، سپس آن را با مالچ پلاستیکی پوشش دهید. اگر این پوشش با پلاستیک سیاه رنگ باشد، دمای زیر پوشش باعث از بین رفتن موجودات دیگر مانند نماتد ها نیز می شود.
از مصرف بیش از حد حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین میبرند و می توانند حشرات مفید را نیز نابود کنند، اجتناب نمایید.
برای جلوگیری از انتقال عارضه از محصولات قبلی، فاصله حداقل 8 هفته ای با کشت جدید را در نظر بگیرید.
کنترل:
روش های غیرشیمیایی:
سن های شکارگر (Macrolophus caliginosus) و (Metarhizium anisopliae)، (Nesidiocoris tenuis)، (Macrolophus caliginosus) می توانند به تخم ها، لاروها و افراد بالغ حمله کنند.
زیست کش های بیولوژیک حاوی باکتری های باسیلوس (Bacillus thuringiensis) و قارچ های (Beauveria bassiana) نتایج خوبی در کنترل جمعیت آنها نشان داده اند و بسیار پر کاربرد هستند.
استفاده از فرومون جنسی در یک تله دلتا یا استفاده از یک تشت آبی با نور آبی در ارتفاع 1 متری از سطح زمین، علاوه بر ردیابی، می تواند مانع از جفتگیری آنها شود. این فرومون حدود 5 هفته دوام دارد و باعث جلب حشرات نر و جلوگیری از جفتگیری با افراد ماده میشود، در نتیجه جمعیت آنها در نسل بعد را کاهش میدهد. همچنین این تلهها با ارائه اطلاعات در مورد زمان اوج جمعیت، در تعیین بهترین زمان برای سمپاشی کاربرد دارند. برای هر هکتار 3 تله می توان استفاده کرد.
روش های شیمیایی:
از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.
زیست کشهای توصیه شده برای کنترل توتا بهدلیل ماهیت مرموز این حشره و حضور آن در بافت داخلی گیاه، تاثیر چندانی ندارند. با اینحال تعدادی از حشره کش ها به ترتیب اولویت برای مقابله با این حشره قابل توصیه می باشند که به منظور جلوگیری از مقاومت، باید آنها را بهصورت چرخشی استفاده نمود:
لوفنورون + امامکتین بنزوات 50% (120 گرم در هکتار)، کلرپیرفوس 50% (2 لیتر در هزار).
آبامکتین 1/8% (600 میلیلیتر در هزار)، فلوبن دياميد 20% (250 گرم در هزار).
سیرومازین 75% (400 گرم در هزار)، تیوسیکلام 50% (1 کیلوگرم در هکتار).
کلرفلوآزورون 5% (1/5 لیتر در هزار) برای مبارزه با لاروهای سن یک.
تیوسیکلامهیدروژناکسالات 50% ( 1 کیلوگرم در هزار) برای مبارزه با لاروهای سنین یک و دو.
برای حصول نتیجه مطلوب می توان قبل از استفاده از سموم شیمیایی، از محلول سیر و فلفل استفاده کرد تا حشرات بهدلیل بوی نامطبوع آن از گیاه خارج شوند و در معرض حشره کش های شیمیایی قرار گیرند. فاصله 2 تا 3 ساعته بین استفاده از محلول سیر و سموم شیمیایی توصیه می شود. همچنین می توان سموم را با ادجوانت های غیریونی هم بهکار برد.
بدون دیدگاه