پوسیدگی تلخ

اولین علائم در بهار ظاهر می‌شوند. روی میوه‌های جوان رگه های قهوه‌ای یا خاکستری دیده می‌شوند. در تابستان این رگه ها به ضایعات کوچک، فرورفته و قهوه‌ای تبدیل شده و گاهی توسط هاله‌ی قرمز برجسته احاطه می‌شوند.
هنگامی که شرایط مطلوب برای عفونت وجود دارد، تعداد کمی از این ضایعات بزرگتر می‌شوند و نقاط کوچک، سیاه و یا قهوه‌ای را در وسط خود تشکیل می دهند.
به تدریج فرورفتگی هایی ایجاد می‌شود که از پوست به هسته میوه گسترش یافته و به شکل V در می آیند. سیب های آلوده خشک شده و به اصطلاح مومیایی می‌شوند. برگ‌ها نیز به شدّت تحت تأثیر قرار می گیرند و در نهایت می ریزند. تمام انواع سیب حسّاس به پوسیدگی تلخ می باشند.

لکه های روی برگ‌ها و میوه‌ها در دو مرحله جنسی از یک پاتوژن قارچی ایجاد می‌شوند. فرم جنسی (Glomorella cingulata) و فرم غیرجنسی آن (Colleotrichum glooosporioides) نامیده می‌شود که عامل ضایعات میوه در فصل رشد بعدی ست.
میوه‌های مومیایی شده در طول زمستان بیماری را نگه میدارند. در فصل بهار، آنها رشد خود را از سر می گیرند و اسپور (گَرد قارچی) تولید می‌کنند که از طریق باران یا باد پخش می‌شود. دمای بالای 25 درجه سانتی‌گراد و دوره های طولانی رطوبت برگ باعث افزایش طول عمر قارچ و روند افزایشی عفونت می‌شود. آلودگی میوه‌ها می تواند در تمام مراحل رشد آنها رخ دهد، اما در نیمه دوم فصل بیشتر شایع است.

• استانداردهای بهداشتی در رابطه با افراد، ماشین آلات و ابزار را رعایت نمایید و از ابزار ضدعفونی شده استفاده کنید.
• در طول فصل رشد، میوه‌های بیمار را از درخت بکَنید.
• پس از برداشت، باقیمانده های گیاهی را جمع آوری نمایید و از گیاهان آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
• هنگامی‌که گیاهان مرطوب هستند، از کار در باغ خودداری نمایید.
• برنامه تغذیه ای مناسب، با توجه به میزان و نوع مورد نیاز کود ازته در زمان رشد رویشی را اعمال کنید. در نظر داشته باشید بر اساس قانون بازده نزولی، مصرف بیش از حد کود ازت منجر به افزایش معنی دار محصول نخواهد شد (اطلاعات بیشتر در مورد انواع کود ازت در همین اپلیکیشن، قسمت آفات، بیماری ها و تغذیه‌ی سیب، بخش کمبود نیتروژن موجود می باشد).

روش های غیرشیمیایی:

• برداشت مکانیکی قسمت های آلوده مهمترین راه در کاهش توسعه بیماری می باشد.

روش های شیمیایی:
• در صورت احتمال بروز عارضه یا در اوایل بیماری، از کود-سم پتاسیم فسفیت به میزان تقریبی 5 لیتر در هکتار به‌صورت خاکی یا 2 لیتر در 1000 لیتر آب به‌صورت محلولپاشی برای یک هکتار استفاده نمایید. این محصول علاوه بر استحکام بافت های گیاهی، موجب ترشّح موادی می‌شود که گیاه را در برابر بیماری ها مقاوم می‌کند.

• مصرف یکی از انواع سموم زیر می تواند موثر باشد که باید به‌صورت چرخشی استفاده نمود:

• کاپتان50% (3 کیلوگرم در هزار) به تنهایی یا با فسفیت پتاسیم.
• تیوفنات متیل 70% (نیم کیلوگرم در هزار)، تری‌فلوکسی‌استروبین + تبوکونازول 72% (250 گرم در هکتار)، بیترتانول 25% (نیم کیلوگرم در هزار).