پوسیدگی سفید

• عفونت ممکن است در هر مرحله از رشد رخ دهد ولی معمولاً ابتدا در برگ های مسن تر دیده می شوند. مشخصه این بیماری، زرد شدن برگ هاست که از نوک شروع می شود و به سمت پایین پیش می رود. پژمردگی و سپس خشک شدن گیاه می تواند اتفاق بیفتد. زمانی که این علائم پدیدار شدند، پاتوژن قبلاً در ریشه ها، غدّه، غلاف برگ ها و ساقه گسترش یافته است. رشد قارچ سفید نشانه فاسد شدن ریشه هاست.
• بیماری به‌صورت قارچ کرکی معمولاً در ریشه وجود دارد که علامت پیشرفت پوسیدگی است. ریشه های اصلی به تدریج پوسیده و احتمالاً از دست می روند. ریشه های فرعی نیز به‌صورت افقی رشد کرده و توسعه می یابند و مسیری برای آلودگی سایر گیاهان فراهم می کنند. گیاهان ممکن است تنها پس از چند روز تا یک هفته، فاسد شوند.

• بیماری پلاسیدگی سفید ناشی از قارچ خاکزاد (Sclerotium cepivorum) می باشد. گیاهان غالباً از طریق خاک، آلوده می شوند چرا که پاتوژن خفته تا 20 سال می تواند زنده بماند.
• شدّت بیماری شدیداً به میزان مایه‌ی بیمارگر در خاک بستگی دارد. پس از بروز بیماری، رها شدن از آن تقریباً غیر ممکن است. بروز این بیماری به دمای هوا (10 تا 24 درجه سانتی‌گراد) و شرایط رطوبت خاک نیز بستگی دارد و می‌تواند با شبکه‌ی قارچ‌های زیر زمینی، سیلاب، ابزار و مواد گیاهی آلوده شیوع یابد. بیماری کپک سفید یکی از تهدیدهای جدّی پیاز است و می تواند منجر به خسارت سنگین محصول شود.

• از انواعی با حسّاسیت کمتر مانند پیاز قرمز استفاده نمایید.
• از بذرهای سالم و دارای گواهی سلامت استفاده نمایید.
• ریشه پیاز را از لحاظ وجود هر گونه نشانه کپک، قبل از کاشت نشاء بررسی نمایید.
• اگر نشاء مطمئن موجود نبود، از بذر استفاده کنید.
• به منظور اجتناب از ماندگاری آب به عنوان یک روش شیوع، از زهکشی مناسب مزرعه مطمئن شوید.
• از مصرف بیش از حد محصولات تنظیم کننده رشد (هورمون ها) و کودهای نیتروژنی اجتناب نمایید.
• گیاهان آلوده را خارج کرده و با سوزاندن معدوم کنید.
• استانداردهای بهداشتی در رابطه با افراد، ماشین آلات و ابزار را رعایت نمایید.
• برای جلوگیری از گسترش عارضه، تناوب کشت 3 ساله با گیاهان غیر میزبان مانند کنجد، پنبه، گل گاوزبان و آویشن را اجرا نمایید.
• شخم زنی عمیق انجام دهید و خاک را در معرض تابش خورشید قرار دهید.

روش های غیرشیمیایی:
• گونه های قارچ تریکودرما، (Gliocladium) یا (Chaetomium) دشمنان طبیعی کپک سفید هستند و می توان از آنها برای کاهش آلودگی استفاده نمود.

• سایر قارچ های آنتاگونیست از جمله (Trichoderma harzianum)، (Teratosperma oligocladum) و (Laterispora brevirama) نیز بسیار موثر هستند.

• آفتاب دهی زمین یا سولاریزاسیون یکی از بهترین روشها می باشد که تا حد زیادی باعث کنترل عارضه می شود. برای اینکار خاک را شخم زده و با کمی آبیاری به حال خود رها می کنند.
• هنگامی که در مزرعه محصولی وجود ندارد، می توان عصاره سیر را روی خاک اسپری کرد. این کار باعث تحریک رشد قارچ شده ولی چون میزبانی وجود ندارد، قدرت آن برای سال بعد کاهش می یابد. میزان مصرف به‌صورت 70 تا 100 لیتر در 1000 متر مربع می باشد. دمای ایده آل برای بکارگیری این روش 15 تا 18 درجه سانتی‌گراد است که مطلوب قارچ می باشد.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می شود.

• مصرف یکی از انواع سموم زیر به ترتیب اولویت می تواند موثر باشد که باید به‌صورت چرخشی استفاده نمود:

• اکسی‌کلرورمس 35% (2 کیلوگرم در هکتار)،
• اکسی‌کلرورمس + سیموکسانیل 43/95% (3 کیلوگرم در هکتار).
• بخاردهی خاک با سمومی تدخینی مانند متیل‌بروماید 98% یا متیل ایزوتیوسیانات باعث از بین رفتن قارچ عامل بیماری در خاک می شود، ولی باید توجه داشت این سموم بسیار بسیار سمی و خطرناک هستند و فقط توسط تکنسین های آموزش دیده قابل اجرا می باشد.