پوسیدگی قهوه‌ای میوه (مومیایی)

علائم بسته به گونه های درخت متفاوت است، اما اغلب آنها با زنگ-زدگی شکوفه و تاولک شاخه و میوه همراه است. شکوفه‌ها آلوده شده، به رنگ قهوه‌ای روشن درمی آیند و معمولاً از شاخه می افتند. همچنین مناطق نازک کریستالی در بافت چوب رشد می‌کنند.
تحت شرایط مرطوب، گَرد قارچی خاکستری-قهوه‌ای روی شکوفه‌ها و شاخه‌های بیمار ایجاد می‌شود. صمغ از گیاه بیرون زده و باعث ایجاد چسبندگی شکوفه یا بروز شانکر می‌شود.
حساسیت میوه به پوسیدگی قهوه‌ای در مراحل آخر بلوغ، معمولاً 2 تا 3 هفته قبل از برداشت، افزایش می یابد. در ابتدا، نقاط دایره ای قهوه‌ای روی پوست قابل مشاهده است که در شرایط مرطوب، توده های قارچی در این نقاط رشد می‌کنند. میوه‌های آسیب دیده به‌صورت مومیایی می‌شوند و به شاخه می‌چسبند.

خسارت ناشی از قارچ (Monilinia fructigena) می باشد که در هوای گرم و مرطوب، رشد بیشتری دارند. در برخی از موارد ممکن است قارچ های فرصت طلب دیگری نیز همراه آن باشند. در همه موارد، آلودگی در میوه‌های مومیایی شده و یا در شاخه‌های هرس شده وجود دارد. عفونت اولیه معمولاً از طریق اسپورها (گَرد قارچی) روی گل‌ها می نشیند.
قارچ ها سپس به بافت های داخلی شکوفه (پرچم های گل و تخمدان) حمله کرده و نهایتاً به شاخه ای که گل به آن متصل است، می‌رسند. گل‌ها و شاخه‌ها به تدریج ضخیم و سفت می‌شوند. اسپور قارچ می تواند روی میوه‌های مومیایی ساکن شود و تا زمانی که بتواند یک شاخه دیگر را عفونی کند در آنجا می ماند. میوه‌های آلوده به ویژه میوه‌های مومیایی، منبع فراوانی از عفونت هستند.

• از پایه های سالم و دارای گواهی سلامت استفاده کنید.
• به طور منظم روی محصول برای یافتن علائم بیماری نظارت داشته باشید.
• فاصله مناسب بین گیاهان را با در نظر گرفتن تراکم مطلوب حفظ کنید.
• سیستم زهکشی باغ را بهبود بخشیده و از تجمع آب در یک محل جلوگیری نمایید.
• از مصرف بیش از حد محصولات تنظیم کننده رشد (هورمون ها) و کودهای نیتروژنی اجتناب نمایید.
• بافت فاسد یا مومیایی شده را روی زمین جمع آوری نموده یا از گیاه جدا کرده و به‌صورت قرنطینه ای بسوزانید.
• شخم عمیق باعث می‌شود بقایای آلوده به سطح آمده و قارچ نتواند زمستان‌گذرانی کند.

روش های غیرشیمیایی:
• استفاده از گوگرد یا سولفور به اشکال و روش‌های مختلف برای کنترل کاربرد دارد که بر اساس نیاز و دسترس بودن، می توان یکی از این روش ها را اجرا کرد:
4) گوگرد 80% به فرم سوسپانسیون معلق در آب (2 لیتر در هزار).
5) گوگرد 80% معدنی به فرم پودری با قابلیت تر شوندگی به‌صورت پاشش دستی یا گَردپاشی (35 کیلوگرم در هزار).
6) گوگرد 95% پالایشگاهی به فرم گرانول یا پودری با قابلیت تر شوندگی (25 کیلوگرم در هزار).

* استفاده از گوگرد فقط در مواقع بحرانی و یکسال در میان باشد. به‌دلیل مضرات بلند مدّت، به هیچ عنوان محلولپاشی دائمی گوگرد نداشته باشید، هر چند موفقیت خوبی در کنترل عارضه داشته باشد. مصرف گوگرد در زمان گلدهی یا روی میوه‌های در حال رسیدن مجاز نیست. استفاده از گوگرد نباید در دمای زیر 15 درجه و بالای 35 درجه سانتی‌گراد باشد.
احتمال گیاهسوزی در بعضی از ارقام مانند “رد‌دلیشز” وجود دارد*

• حمام دادن میوه‌ها قبل از انبار داری در آب یخ و استفاده از قارچ کش های طبیعی مانند عصاره آویشن، می تواند از رشد قارچی در طول ذخیره سازی یا حمل و نقل جلوگیری کند.
• قارچ کش هایی بر پایه باکتری باسیلوس (Bacillus) به عنوان آنتاگونیست می‌توانند علیه این عارضه عمل کند.

روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می‌شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش‌های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش‌های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیداً توصیه می‌شود.

• مصرف یکی از انواع سموم زیر به ترتیب اولویت می تواند موثر باشد که باید به‌صورت چرخشی استفاده نمود:

• اکسی‌کلرورمس 35% (2 کیلوگرم در هکتار)، اکسی‌کلرورمس + سیموکسانیل 43/95% (3 کیلوگرم در هکتار).
• کاپتان50% (3 کیلوگرم در هزار).
• در برخی از کشورها از هیپوکلرید سدیم (آب ژاول) در بعد از برداشت برای از بین بردن آثار بیماری استفاده می‌شود.