پژمردگی استمفیلیومی

• این بیماری ناشی از قارچ (Stemphylium versicarium) می باشد که قبلا با نام استمفیلیوم شناخته می شد و به همین دلیل نام بیماری از اسم قدیم گرفته شده است.
• این قارچ در بقایای گیاهان پوسیده زنده مانده و در شرایط مناسب جَوی در بهار، به حیات خود ادامه می دهند.
• هاگ های تولید شده (ساختار تکثیر قارچ)، به وسیله باد به نزدیک گیاه منتقل می شود. هاگ ها به بافت مرده و در حال پژمردن گیاه مانند نوک برگ ها، ضایعات ناشی از بیماری قبلی یا بافت آسیب دیده ناشی از حشرات، خراشیدگی یا طوفان حمله می کنند. شرایط جوی گرم و مرطوب طولانی، پیشرفت بیماری را افزایش می دهد. برگ های سالم نیز اگر دمای هوا به حدود 20 درجه سانتی‌گراد برسد و به مدّت 24 ساعت روی برگ رطوبت باشند، به این بیماری آلوده می‌شوند.
• عفونت معمولاً به برگ ها محدود شده و غدّه را متاثر نمی سازد. برگ های مسن تر نسبت به برگ های جوان، آسیب پذیر تر هستند.

• از بذرهای سالم و دارای گواهی سلامت و مقاوم استفاده کنید.
• ردیف های کشت در جهت وزش مستقم باد باشد تا از رطوبت طولانی مدّت، جلوگیری شود.
• جهت اطمینان از تهویه مطلوب، از تراکم کاشت پیشنهادی موسسه تولید کننده بذر پیروی کنید.
• اطمینان حاصل نمایید که مزرعه قبل از کاشت دارای زهکشی مناسب است.
• از مصرف بیش از حد محصولات تنظیم کننده رشد (هورمون ها) و کودهای نیتروژنی اجتناب نمایید.
• پس از برداشت، باقیمانده های گیاهی را در عمق زیاد دفن نمایید و از گیاهان آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
• برای جلوگیری از گسترش عارضه، تناوب کشت 3 ساله با گیاهان غیر میزبان را اجرا نمایید.

• از بذرهای سالم و دارای گواهی سلامت و مقاوم استفاده کنید.
• ردیف های کشت در جهت وزش مستقم باد باشد تا از رطوبت طولانی مدّت، جلوگیری شود.
• جهت اطمینان از تهویه مطلوب، از تراکم کاشت پیشنهادی موسسه تولید کننده بذر پیروی کنید.
• اطمینان حاصل نمایید که مزرعه قبل از کاشت دارای زهکشی مناسب است.
• از مصرف بیش از حد محصولات تنظیم کننده رشد (هورمون ها) و کودهای نیتروژنی اجتناب نمایید.
• پس از برداشت، باقیمانده های گیاهی را در عمق زیاد دفن نمایید و از گیاهان آلوده برای تهیه کود آلی استفاده نکنید.
• برای جلوگیری از گسترش عارضه، تناوب کشت 3 ساله با گیاهان غیر میزبان را اجرا نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• قارچ های مفید مانند تریکودرما (Trichoderma) و (Clonostachys rosea) با موفقیت برای کنترل این عارضه مورد استفاده قرار می گیرند.

• استفاده از گوگرد یا سولفور به اشکال و روش های مختلف برای کنترل کاربرد دارد که بر اساس نیاز و دسترس بودن، می توان یکی از این روش ها را اجرا کرد:

• گوگرد 80% به فرم سوسپانسیون معلق در آب (2 لیتر در هزار).
• گوگرد 80% معدنی به فرم پودری با قابلیت تر شوندگی به‌صورت پاشش دستی یا گَردپاشی (35 کیلوگرم در هزار).
• گوگرد 95% پالایشگاهی به فرم گرانول یا پودری با قابلیت تر شوندگی (25 کیلوگرم در هزار) در دو نوبت.
• مصرف گوگرد در زمان گلدهی یا روی میوه‌های در حال رسیدن مجاز نیست. همچنین استفاده از گوگرد نباید در دمای زیر 15 درجه و بالای 35 درجه سانتی‌گراد باشد*

روش های شیمیایی:

• مصرف یکی از انواع سموم زیر به ترتیب اولویت می تواند موثر باشد که باید به‌صورت چرخشی استفاده نمود:

• مانکوزب 80% (2 کیلوگرم در هکتار)،
• اکسی‌کلرورمس 35% (2 کیلوگرم در هکتار)،
• اکسی‌کلرورمس + سیموکسانیل 43/95% (3 کیلوگرم در هکتار).