پژمردگی باکتریایی

• در نشاها برگ‌های آلوده زرد شده و به مرور زمان در دوره رشد گیاه می ریزند. در گیاهان بالغ، زمان بروز عارضه معمولاً از پنجه زنی تا فرم‌گرفتن پانیکول می باشد.
• ابتدا رنگ برگ‌ها به سبز کمرنگ و یا آب سوخته تغییر می کند. وقتی ضایعات با یکدیگر ادغام می شوند لبه های ناهموار و رنگ پریده‌ی بزرگی ایجاد می شود. برگ‌ها به مرور رنگ خود را از دست داده و می میرند.
• در آخرین مرحله از آلودگی، قطرات شیری رنگ باکتری از برگ‌ها روی زمین می چکند. این لکه ها می توانند روی برگ ها خشک شده و یک منطقه سفید را به وجود بیاورند. این علائم تفاوت این بیماری با فعّالیت کرم ساقه خوار برنج می باشد.

• خسارت، ناشی از فعّالیت باکتری (Xanthomonas oryzae pv) می باشد که می تواند روی علف‌های خودرو و یا شاخه‌های گیاهان آلوده زنده بماند.
• این پاتوژن به وسیله باران و باد پخش می شود، بنابراین به راحتی در شرایط آب و هوایی با رطوبت بالای ۷۰ درصد و دمای بین ۲۵ تا ۳۴ درجه سانتی‌گراد گسترش می یابد. استفاده از کودهای نیتروژنی و یا تراکم کاشت بالا، گیاهان را نسبت به این عارضه حسّاس تر می کند. هر چه زودتر گیاه به این عارضه مبتلا شوند مقدار محصول بیشتری از دست می رود. این عارضه در مناطق گرمسیری و معتدل به ویژه در مناطق خشکه کاری یک عارضه شایع می باشد.

• از نشاهای سالم و بدون بیماری استفاده نمایید.
• در صورت امکان از ارقام مقاوم و اصلاح شده طبیعی (غیر از دستکاری شده ژنتیکی) استفاده نمایید. این راه بهترین و ارزانترین راهکار می باشد.
• مواد گیاهی و نشاها را با رعایت استانداردهای لازم حمل و نقل کنید و از تماس آنها با سطوح خودداری نمایید.
• کود نیتروژنی را در طول فصل به‌صورت قسطی و بر اساس نیاز گیاه مصرف نمایید نه به‌صورت یکجا. همچنین اِعمال کودهای نیتروژنی به شکل اوره را کاهش دهید.
• علف های خودرو و میزبانان دیگر را از اطراف شالیزار مدیریت نمایید.
• گیاهان ضعیف یا کم رشد را حذف کنید. آنها مقاومتی در برابر آلودگی از خود نشان نمی دهند.
• در صورت ابتلا به این بیماری، زمین را حداقل یک فصل به‌صورت آیش نگه دارید.

روش های غیرشیمیایی:
• حمام بذر در آب گرم (54 درجه سانتی‌گراد) برای 10 تا 12 دقیقه توصیه می شود. برای بهبود نتایج، بذر را برای 8 ساعت در آب سرد قبل از آب گرم قرار دهید.

• استفاده از محصولات حاوی باکتری های مفید (Streptomyces lydicus) می تواند به کاهش این عارضه کمک کند.

روش های شیمیایی:
• به‌دلیل ماهیت باکتریایی این بیماری، در حال حاضر راهکارهای شیمایی تنها علائم را از بین می برند و درمان قطعی انجام نمی گیرد. با این‌حال استفاده از محصولات تقویتی خاص مانند برخی از اسید آمینه ها و جلبک ها موثر هستند.

• استفاده از کود-سم پتاسیم فسفیت به میزان تقریبی 6 لیتر در هکتار به‌صورت مصرف خاکی یا به میزان 2/5 لیتر در هزار برای اسپری روی نشاها. این محصول علاوه بر استحکام بافت های گیاهی، موجب ترشّح موادی می شود که گیاه را در برابر بیماری ها مقاوم می کند.

• تیمار بذور قبل از کاشت با یکی از انواع سموم زیر برای محافظت در برابر این بیماری موثر است:
• کاربوکسین‌تیرام 75% (20 گرم برای هر 10 کیلوگرم بذر)،
• تیوفنات‌متیل تیرام 80% (30 گرم برای هر 10 کیلوگرم بذر).