- کرم‌‌های جوان سوراخ‌های کوچک نامنظمی روی برگ‌ها ایجاد می‌کنند.
- تغذیه این حشره از طوقه موجب اخلال در رشد می شود.
- درون ساقه ها تونل ایجاد می کنند.
اپلیکیشن کشاورزی فتوسنتز
کرم طوقه‌بُر
نام انگیسی: Black cutworm
نوع عارضه: حشره
درجه آسیب 4 از 5
در یک نگاه:
علائم
علت
پیشگیری
کنترل آفت
علائم
- حشرات می‌توانند در تمام مراحل رشدی به گوجهفرنگی حمله کنند، اما اغلب نهالهای جوان را ترجیح میدهند. در صورتی که تعداد زیادی از کرمها همزمان با ظهور نهال، حمله کنند، آسیب می‌تواند شدیدتر باشد. کرم‌‌های جوان در نزدیکی زمین از گیاهان تغذیه می‌کنند و سوراخ‌های کوچک نامنظم روی برگهای تُرد ایجاد می‌کنند.
- همتایان مسن‌تر آنها برای جلوگیری از نور روز در خاک میمانند و در شب ظاهر می‌شوند تا از طوقه تغذیه کنند. آنها ساقهها را بریده یا در آن طونل حفر می کنند. کرم‌‌های شبپره می‌توانند در ساقه گیاهان بالغ نیز پنهان شده و در آنجا تجمع یابند. این حشره دارای توزیع جهانی است و علاوه بر گوجهفرنگی، دارای طیف گستردهای از میزبانهای سبزی و جالیز است.
علت
- خسارت، ناشی از تغذیه لارو (Agrotis ipsilon) می باشد.
- آنها شب‌پره‌هایی قوی با بدنی خال‌دار و قهوه‌ای مایل به قرمز و شب پرواز هستند و در طول روز در خاک مخفی می‌شوند. ماده‌ها شبیه به نرها بوده، اما تا حدودی تیره‌تر هستند. آنها تخم‌های سفید مروارید وار (بعدها روشن قهوه‌ای) را به‌صورت جداگانه یا به‌صورت خوشه‌ای روی گیاهان، در زمین مرطوب و یا در خاک می‌گذارند.
- خروج لاروها از تخم به میزان زیادی به درجه حرارت بستگی دارد و می‌تواند بسته به درجه حرارت از 5 تا 25 روز متفاوت باشد. لاروهای جوان دارای رنگ خاکستری روشن و لاروهای مسن‌تر به رنگ قهوه‌ای تیره هستند و خطوط خال‌دار دارند. آنها می‌توانند در یک تونل کوچک زیر سطح خاک خود را به‌صورت “C” شکل جمع کنند.
پیشگیری
- کشت زودهنگام برای جلوگیری از افزایش جمعیت خسارتزا.
- کشت آفتابگردان در اطراف مزرعه یا گلخانه برای جلب این حشره موثر است.
- علف های خودرو و دیگر گیاهان میزبان در زمین اصلی و اطراف آن را مدیریت نمایید.
- از تله های فرمونی یا نوری برای جذب پروانه ها و نظارت و کنترل بر جمعیت آنها استفاده نمایید.
- پس از برداشت باقیمانده گیاهان را در عمق زیاد دفن کنید یا بسوزانید.
- مزرعه را چند هفته قبل از کاشت شخم بزنید تا آنها در معرض شکارگرها قرار گیرند. جمعیت شکارگرهای طبیعی را از طریق کاهش استفاده از زیست کش‌های شیمیایی تحریک کنید.
- در صورت آلودگی شدید، تناوب کشت 3 ساله را با گیاهان غیر میزبان اجرا نمایید.
- روش های غیرشیمیایی:
- حشره‌کش‌های بیولوژیک باکتریایی مانند (Bacillus thuringiensis)، ویروس (Nucleopolyhedrosis) و قارچ (Beauveria bassiana) باعث کنترل مؤثر جمعیت آنها می‌شوند.
کنترل آفت
- روش های غیرشیمیایی:
- حشره‌کش‌های بیولوژیک باکتریایی مانند (Bacillus thuringiensis)، ویروس (Nucleopolyhedrosis) و قارچ (Beauveria bassiana) باعث کنترل مؤثر جمعیت آنها می‌شوند.
- روش های شیمیایی:
- استفاده از حشره‌کش‌های پیش از کاشت می‌توانند کمک کننده باشند، اما توصیه می‌شود فقط در مورد آلودگی های شدید به‌کار روند.
- مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:
- برای کنترل لاروها:
- فلوبن دیامید 20% (200 گرم در هکتار)، ایندوکساکارب 15% (250 میلی‌لیتر در هکتار)، پریدال 50% (200 میلی‌لیتر در هکتار) و کروموفنوزاید 5% (1/5 لیتر در هکتار).
- برای کنترل همزمان لاروها و شب پره ها:
- آلفاسیپرمترین+تفلوبنزرون 15% (750 میلی‌لیتر در هزار)، آبامکتین 1/8% (600 میلی‌لیتر در هکتار)، اسپینوزاد 24% (150 میلی‌لیتر در هکتار) و لوفنورون+ امامكتين بنزوات 50% (250 سی‌سی در هزار).
- پیریدالیل 50% (150 میلی‌لیتر در هکتار) برای کنترل لاروهای سن یک و دو.
علت:
- خسارت، ناشی از تغذیه لارو (Agrotis ipsilon) می باشد.
- آنها شب‌پره‌هایی قوی با بدنی خال‌دار و قهوه‌ای مایل به قرمز و شب پرواز هستند و در طول روز در خاک مخفی می‌شوند. ماده‌ها شبیه به نرها بوده، اما تا حدودی تیره‌تر هستند. آنها تخم‌های سفید مروارید وار (بعدها روشن قهوه‌ای) را به‌صورت جداگانه یا به‌صورت خوشه‌ای روی گیاهان، در زمین مرطوب و یا در خاک می‌گذارند.
- خروج لاروها از تخم به میزان زیادی به درجه حرارت بستگی دارد و می‌تواند بسته به درجه حرارت از 5 تا 25 روز متفاوت باشد. لاروهای جوان دارای رنگ خاکستری روشن و لاروهای مسن‌تر به رنگ قهوه‌ای تیره هستند و خطوط خال‌دار دارند. آنها می‌توانند در یک تونل کوچک زیر سطح خاک خود را به‌صورت "C" شکل جمع کنند.
پیشگیری:
- کشت زودهنگام برای جلوگیری از افزایش جمعیت خسارتزا.
- کشت آفتابگردان در اطراف مزرعه یا گلخانه برای جلب این حشره موثر است.
- علف های خودرو و دیگر گیاهان میزبان در زمین اصلی و اطراف آن را مدیریت نمایید.
- از تله های فرمونی یا نوری برای جذب پروانه ها و نظارت و کنترل بر جمعیت آنها استفاده نمایید.
- پس از برداشت باقیمانده گیاهان را در عمق زیاد دفن کنید یا بسوزانید.
- مزرعه را چند هفته قبل از کاشت شخم بزنید تا آنها در معرض شکارگرها قرار گیرند. جمعیت شکارگرهای طبیعی را از طریق کاهش استفاده از زیست کش‌های شیمیایی تحریک کنید.
- در صورت آلودگی شدید، تناوب کشت 3 ساله را با گیاهان غیر میزبان اجرا نمایید.
- روش های غیرشیمیایی:
- حشره‌کش‌های بیولوژیک باکتریایی مانند (Bacillus thuringiensis)، ویروس (Nucleopolyhedrosis) و قارچ (Beauveria bassiana) باعث کنترل مؤثر جمعیت آنها می‌شوند.
کنترل:
- روش های غیرشیمیایی:
- حشره‌کش‌های بیولوژیک باکتریایی مانند (Bacillus thuringiensis)، ویروس (Nucleopolyhedrosis) و قارچ (Beauveria bassiana) باعث کنترل مؤثر جمعیت آنها می‌شوند.
- روش های شیمیایی:
- استفاده از حشره‌کش‌های پیش از کاشت می‌توانند کمک کننده باشند، اما توصیه می‌شود فقط در مورد آلودگی های شدید به‌کار روند.
- مصرف یکی از انواع زیست کش های زیر به‌صورت چرخشی می تواند موثر باشد که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، باید یکی از آنها را برای یک نسل از حشره استفاده کرد و برای نسل بعدی از مورد دیگری استفاده نمود:
- برای کنترل لاروها:
- فلوبن دیامید 20% (200 گرم در هکتار)، ایندوکساکارب 15% (250 میلی‌لیتر در هکتار)، پریدال 50% (200 میلی‌لیتر در هکتار) و کروموفنوزاید 5% (1/5 لیتر در هکتار).
- برای کنترل همزمان لاروها و شب پره ها:
- آلفاسیپرمترین+تفلوبنزرون 15% (750 میلی‌لیتر در هزار)، آبامکتین 1/8% (600 میلی‌لیتر در هکتار)، اسپینوزاد 24% (150 میلی‌لیتر در هکتار) و لوفنورون+ امامكتين بنزوات 50% (250 سی‌سی در هزار).
- پیریدالیل 50% (150 میلی‌لیتر در هکتار) برای کنترل لاروهای سن یک و دو.
بدون دیدگاه