کرم طوقه بُر

• پژمردگی بوته‌‌ها در اوایل آلودگی و افتادگی و مرگ گیاه به دلیل شکستن گیاه از محل طوقه در آلودگی‌‌های شدید مشاهده می‌‌شود. علائم به راحتی در ابتدای روز قابل تشخیص می‌‌باشند. سوراخ ایجاد شده در محل طوقه و سیاه شدن آن از دیگر علائم تغذیه آنها از گیاه می‌‌باشد.
• همتایان مسن‌تر آن‌ها برای جلوگیری از نور روز در خاک می‌مانند و در شب ظاهر می‌شوند تا از طوقه تغذیه کنند. آنها ساقه‌ها را بریده یا در آن طونل حفر می کنند. کرم‌های شب‌پره می‌توانند در ساقه گیاهان بالغ نیز پنهان شده و در آنجا تجمع یابند.

• عارضه توسط انواعی از طوقه برها (عمدتاً دو نوع) ایجاد می‌‌شود.
• این حشرات زمستان را به صورت لارو بالغ در عمق 10 سانتی‌‌متری خاک سپری می‌‌کند. در اواخر زمستان لاروهای بالغ به سطح خاک حرکت کرده و در عمق 5 سانتی‌‌متری با درست کردن لانه از خاک، تبدیل به شفیره می‌‌شوند.
• پروانه ماده پس از تغذیه مختصر از برگ، تخم‌‌های خود را به صورت تکی یا دسته‌‌ای روی برگ گیاهان ناخواسته مانند پنیرک، سلمه یا پیچک می‌‌گذارد. تخم‌‌ها باز شده و لاروها شروع به تغذیه از دمبرگ‌‌های جوان کرده و تا حد کمی خسارت می‌‌زند و پس از اولین پوست‌‌اندازی به سراغ تغذیه از طوقه می‌‌رود.

• از آنجا که دامنه میزبانی آنها بسیار گسترده می‌‌باشد، بکار بردن تناوب برای پیشگیری از خسارت در عمل بی‌‌فایده است.
• شخم عمیق بعد از برداشت محصول باعث کاهش جمعیت در سال بعد و به دنبال آن کاهش خسارت خواهد شد.
• از آنجا که علف‌‌های خودرو محل تخم‌‌زیری آنها می باشند، حذف این رستنی ها شرایط را برای آنها نامساعد می‌کند.
• یخ آب زمستانه با ایجاد شرایط برای خفگی لاروهای زمستان‌‌گذران، از جمعیت آنها در سال بعد کم می‌‌کند.
• از مصرف بیش از حد حشره کش های وسیع الطیف که اکثر حشرات را غیر انتخابی از بین می‌برند و می توانند حشرات مفید را نیز نابود کنند، اجتناب نمایید.

روش های غیرشیمیایی:
• حشره کش های طبیعی بر اساس عصاره استخراجی از جاشیر، گل داودی و صابون های حشره کش علیه آنها موثر است.

• از روغن نیم (NEEM) که ترکیبی از مواد ارگانیک است برای جلوگیری از خسارت مگس سفید، شته ها، شپشک‌ها ، مورچه ها و حشرات مضر استفاده کنید. روغن نیم همچنین رشد قارچهای مضر را نیز کاهش می دهد. میزان مصرف 5 لیتر در هکتار می باشد.

روش های شیمیایی:

• استفاده از طعمه مصموم بهترین راهکار است. این کار باید در زمان غروب آفتاب و هم‌‌زمان با آمدن لاروها به سطح خاک انجام شود. در غیر این صورت بی‌‌اثر خواهد بود. طعمه نه زیاد خشک باشد که در هنگام پاشیدن روی زمین دچار بادزدگی شود و نه آنقدر خیس باشد که به هم چسبیده و حالت خمیر مانند پیدا کند. میزان طعمه مورد نیاز در واحد هکتار وابسته به جمعیت و شرایط متغیر می‌‌باشد. اما معمولاً 80 کیلوگرم در هکتار استفاده می‌‌شود.

• روش ساخت:
– لیندین 25% به صورت پودر یا امولسیون به میزان 600 تا1000 گرم،
– سبوس گندم یا کنجاله تخم پنبه به میزان 100 کیلوگرم،
– آب 50 لیتر،
– ابتدا باید سم را با آب مخلوط و آنقدر هم زده شود تا به صورت محلولی یکنواخت درآید. این محلول آرام آرام به سبوسها اضافه شده و مرتب هم زده شود.