• خسارت در میوه توسط لاروها ایجاد شده و منجر به لکهدار شدن و حفرهدار شدن میوه خواهد شد.
• فعالیت این حشره راه را برای آلودگی ثانویه توسط قارچ ها باز می کند.
• مبارزه تلفیقی با این عارضه بهترین راه کنترل پایدار می باشد.
• خسارت در میوه توسط لاروها ایجاد شده و منجر به لکهدار شدن و حفرهدار شدن میوه خواهد شد.
• فعالیت این حشره راه را برای آلودگی ثانویه توسط قارچ ها باز می کند.
• مبارزه تلفیقی با این عارضه بهترین راه کنترل پایدار می باشد.
• تغذیه لاروها که به رنگ صورتی یا قرمز هستند از انار باعث ایجاد دالان های کوچک و بزرگی می شود که محلی برای ورود آنها به گوشت میوه است.
• اولین علامت آلودگی بروز لکه های سیاه رنگ در طوقه میوه می باشد که به معنی شروع روند پوسیدگی است. این لکه ها به مرور تغییر رنگ داده و بهصورت لهیدگی نمایان می شوند. گاهی در مرکز این لکه ها تجمع سیاه رنگی از قارچ های فرصت طلب نیز دیده می شود.
• میوه های پوسیده از درخت سقوط می کنند ولی در برخی از موارد میوه های آلوده تا پایان فصل روی درخت باقی می مانند ولی بازار پسندی محصول کاملاً از بین می رود.
• خسارت توسط نوعی شبپره به نام (Ectomyelois ceratoniae) ایجاد میشود.
• در بهار با گرم شدن هوا، لاروهای زمستانگذران در میزبان های دیگر، به مرحله شفیرگی وارد می شوند و با توجه به اقلیم، پروانه های پیشرو پدیدار می شوند.
• زمانی که میوه ها به اندازه یک گردو شدند، پروانه های ماده خارج شده و تخم خود را درون تاج انار یا دم میوه می ریزند. تخم ها در آن محل پس از یک هفته تا 10 روز تبدیل به لارو شده و از طریق سوراخ کردن گلوگاه وارد میوه می شوند. دوره فعالیت لاروها 18 تا 24 روز می باشد.
• لاروها از محل سوراخی که ایجاد کرده اند مجدداً به تاج برگشته و با پیله ای که دور خود می پیچند، تبدیل به شفیره می شوند. یک نسل کامل آنها حدود 35 روز به طول می انجامد و دوره فعالیت از زمان گلدهی تا برداشت می تواند ادامه داشته باشد. آنها زمستان را بهصورت لاروهای سن آخر به رنگ صورتی داخل تاج یا زیر پوست تنه بهسر می برند.
• استفاده از ارقام مقاوم. از جمله ارقام مقاوم می توان به: اصفهانی دانه سیاه و اتابکی اشاره کرد. ارقام گبری دانه سیاه و بریت از جمله موارد حساس به این حشره می باشند.
• آبیاری منظم و جلوگیری از بروز هر نوع تنش غیر زنده مانند کم آبی، سرما و آفتاب سوختگی.
• عملیات پاکسازی در کل منطقه و توسط همه باغداران انجام شود.
• شناسایی و اصلاح باغ های رها شده هر چند فقط انار نباشند و میزبان های دیگر این حشره نیز در آنها وجود داشته باشند. از جمله میزبان های دیگر می توان به: انجیر، خرما، بادام، پسته، گردو، پرتقال، زیتون، سیب، گلابی و هسته دارها اشاره کرد.
• استفاده از دستگاه تاج تراش برای از بین بردن محل تخم گذاری.
• پوشش گذاری میوه ها با استفاده از توری یا صمغ های گیاهی.
روش های غیرشیمیایی:
• زنبورهای پارازیت کننده تریکوگراما به میزان 60 گرم پیش شفیره زنبور در 10 نوبت رهاسازی و زنبورهای پارازیت کننده شفیره (Exeristes roborator) می توانند به تخم ها و لاروها حمله کنند.
• مهمترین شیوه کنترل از بین بردن جمعیت زمستانگذران حشره می باشد. این کار با معدوم کردن کلیه انارهای ریخته شده در کف باغ امکان پذیر است. حتی انارهای آلوده مانده به درخت خصوصاً انارهای ترک خورده نیز باید قبل از خروج شب پره ها از بین بروند. اینکار باید مرتباً در طول فصل انجام شود.
• از کائولین (سیلیکات آلومینیوم) یا سیلیکات پتاسیم می توان برای جلوگیری از آسیب این حشره استفاده شود. همچنین این محصولات باعث کاهش آفتاب سوختگی میوه نیز می شوند.
• در برخی از مناطق گلوی انار را با گِل تمیز کف باغ پر می کنند. اینکار تا حدودی جلوی خسارت را می گیرد.
استفاده از فرومون جنسی در یک تله دلتا یا قیفی در ارتفاع 0/5 تا 1/5 متری از سطح زمین، علاوه بر ردیابی و برآورد بهترین زمان برای سمپاشی، می تواند مانع از جفتگیری آنها و کاهش جمعیت در نسل بعد شود. تله فرومونی حدود 5 هفته دوام دارد.
روش های شیمیایی:
• زیست کشهای توصیه شده برای کنترل این خسارت، بهدلیل ماهیت مرموز این حشره و حضور آن در داخل میوه تاثیر چندانی ندارند. با اینحال در صورت استفاده از حشره کش ها، باید آنها را بهصورت چرخشی و با دقت زیاد مصرف نمود تا دشمنان طبیعی از بین نروند.
*در صورتی که شما تجربه استفاده از راهکار موثر دیگری را دارید، لطفا با استفاده از امکانات ارتباطی زیر، آن را با دیگر کاربران به اشتراک گذاشته و از نظرات آنها مطلع شوید*
علت:
• خسارت توسط نوعی شبپره به نام (Ectomyelois ceratoniae) ایجاد میشود.
• در بهار با گرم شدن هوا، لاروهای زمستانگذران در میزبان های دیگر، به مرحله شفیرگی وارد می شوند و با توجه به اقلیم، پروانه های پیشرو پدیدار می شوند.
• زمانی که میوه ها به اندازه یک گردو شدند، پروانه های ماده خارج شده و تخم خود را درون تاج انار یا دم میوه می ریزند. تخم ها در آن محل پس از یک هفته تا 10 روز تبدیل به لارو شده و از طریق سوراخ کردن گلوگاه وارد میوه می شوند. دوره فعالیت لاروها 18 تا 24 روز می باشد.
• لاروها از محل سوراخی که ایجاد کرده اند مجدداً به تاج برگشته و با پیله ای که دور خود می پیچند، تبدیل به شفیره می شوند. یک نسل کامل آنها حدود 35 روز به طول می انجامد و دوره فعالیت از زمان گلدهی تا برداشت می تواند ادامه داشته باشد. آنها زمستان را بهصورت لاروهای سن آخر به رنگ صورتی داخل تاج یا زیر پوست تنه بهسر می برند.
پیشگیری:
• استفاده از ارقام مقاوم. از جمله ارقام مقاوم می توان به: اصفهانی دانه سیاه و اتابکی اشاره کرد. ارقام گبری دانه سیاه و بریت از جمله موارد حساس به این حشره می باشند.
• آبیاری منظم و جلوگیری از بروز هر نوع تنش غیر زنده مانند کم آبی، سرما و آفتاب سوختگی.
• عملیات پاکسازی در کل منطقه و توسط همه باغداران انجام شود.
• شناسایی و اصلاح باغ های رها شده هر چند فقط انار نباشند و میزبان های دیگر این حشره نیز در آنها وجود داشته باشند. از جمله میزبان های دیگر می توان به: انجیر، خرما، بادام، پسته، گردو، پرتقال، زیتون، سیب، گلابی و هسته دارها اشاره کرد.
• استفاده از دستگاه تاج تراش برای از بین بردن محل تخم گذاری.
• پوشش گذاری میوه ها با استفاده از توری یا صمغ های گیاهی.
کنترل:
روش های غیرشیمیایی:
• زنبورهای پارازیت کننده تریکوگراما به میزان 60 گرم پیش شفیره زنبور در 10 نوبت رهاسازی و زنبورهای پارازیت کننده شفیره (Exeristes roborator) می توانند به تخم ها و لاروها حمله کنند.
• مهمترین شیوه کنترل از بین بردن جمعیت زمستانگذران حشره می باشد. این کار با معدوم کردن کلیه انارهای ریخته شده در کف باغ امکان پذیر است. حتی انارهای آلوده مانده به درخت خصوصاً انارهای ترک خورده نیز باید قبل از خروج شب پره ها از بین بروند. اینکار باید مرتباً در طول فصل انجام شود.
• از کائولین (سیلیکات آلومینیوم) یا سیلیکات پتاسیم می توان برای جلوگیری از آسیب این حشره استفاده شود. همچنین این محصولات باعث کاهش آفتاب سوختگی میوه نیز می شوند.
• در برخی از مناطق گلوی انار را با گِل تمیز کف باغ پر می کنند. اینکار تا حدودی جلوی خسارت را می گیرد.
استفاده از فرومون جنسی در یک تله دلتا یا قیفی در ارتفاع 0/5 تا 1/5 متری از سطح زمین، علاوه بر ردیابی و برآورد بهترین زمان برای سمپاشی، می تواند مانع از جفتگیری آنها و کاهش جمعیت در نسل بعد شود. تله فرومونی حدود 5 هفته دوام دارد.
روش های شیمیایی:
• زیست کشهای توصیه شده برای کنترل این خسارت، بهدلیل ماهیت مرموز این حشره و حضور آن در داخل میوه تاثیر چندانی ندارند. با اینحال در صورت استفاده از حشره کش ها، باید آنها را بهصورت چرخشی و با دقت زیاد مصرف نمود تا دشمنان طبیعی از بین نروند.
*در صورتی که شما تجربه استفاده از راهکار موثر دیگری را دارید، لطفا با استفاده از امکانات ارتباطی زیر، آن را با دیگر کاربران به اشتراک گذاشته و از نظرات آنها مطلع شوید*
بدون دیدگاه