کنه تخت مرکبات

• این حشره پس از خسارت تریپس‌‌ها و زنجره‌‌های برگی به سراغ گیاه می‌‌آید و باعث پوسته پوسته شدن محل خسارت حشرات قبلی می شود. علاوه بر این تغییر رنگ در میوه و کاهش کیفیت آن به‌صورت گس شدن نیز دیده می‌‌شود.

• عارضه توسط نوعی حشره به نام (Brevipalpus lewisi) ایجاد می‌‌شود. پسته میزبان اصلی نبوده بلکه میزبان اصلی آن مرکبات در مناطق بیابانی و دره‌‌ها می‌‌باشد. این حشره بسیار به کنه قرمز شباهت دارد اما به رنگ‌‌های گوناگون در طبیعت وجود دارد.
• حشراتی به شدّت مقاوم به گرما می‌باشند. به همین دلیل در فصل گرم فعالیت بالایی دارند. البته ممکن است در سرمای زمستان نیز در جوانه‌‌ها و یا شکاف‌‌های عمیق مشاهده شوند. تمام مراحل رشدی حشره قادر به ایجاد خسارت می‌‌باشند.

• جلوگیری از حمله تریپس‌‌ها و زنجره‌‌های برگی می‌‌تواند از جذب این حشره به گیاه جلوگیری کند.
• هرس شاخه‌‌های آلوده باعث حذف منبع آلودگی خواهد شد.
• رعایت فاصله مناسب بین درختان.
• یخ آب زمستانه می‌‌تواند در کاهش جمعیت نقش مؤثری داشته باشد.
• استفاده از تله‌‌های زرد چسبناک در دو مرحله توصیه می‌‌شود. مرحله اول قبل از ظهور جوانه‌‌ها و مرحله دوم اردیبهشت ماه یا همزمان با افزایش دمای هوا.

• روش های غیرشیمیایی:
• از آنجا که این حشره نسبت به گوگرد حسّاس می‌‌باشد، گوگردپاشی نقش مؤثری در دور کردن آنها دارد. استفاده از گوگرد یا سولفور به اشکال و روش های مختلف برای کنترل آنها کاربرد دارد که بر اساس نیاز و دسترس بودن، می توان یکی از این روش ها را اجرا کرد:

• گوگرد 80% به فرم سوسپانسیون معلق در آب (2 کیلوگرم در هزار).
• گوگرد 95% پالایشگاهی به فرم گرانول یا پودری با قابلیت تر شوندگی (25 کیلوگرم در هزار).
• *مصرف گوگرد در زمان گلدهی یا روی میوه های در حال رسیدن مجاز نیست. همچنین استفاده از گوگرد نباید در دمای زیر 15 درجه و بالای 35 درجه سانتی‌گراد باشد*

• حشرات شکارگر طبیعی مانند بال‌توری های سبز یا سن شکارگر (minute pirate bug) و کنه‌‌ شکارگر نئوسیولوس کالیفرنیکوی (Neoseiulus californicus) یا دیگر پارازیت کننده ها از خانواده (Dryinid) و (Psilodryinus typhlocybae) نقش مهمی در کنترل جمعیت آنها دارند.

• روش های شیمیایی:
• از آنجا که استفاده از سموم شیمیایی باعث آلودگی زیست بوم و از بین رفتن موجودات مفید می شود، همیشه بعد از انجام اقدامات پیشگیرانه، رویکرد مبارزه تلفیقی با روش های غیر شیمیایی را در اولیت قرار دهید. در صورت استفاده از روش های شیمیایی، میزان حداقلی و استفاده از تجهیزات کالیبره اکیدا توصیه می شود.
• در صورت نیاز می‌‌توان از سموم کنه‌‌کش مختلف مانند:

• آبامکتین 1/8% (1 لیتر در هزار)،
• آزوسیکلوتین 25% (0/5 لیتر در هزار)،
بنزوکسی‌میت 20% (200 سی‌سی در هزار)،
پیریدابن 20% (نیم کیلو در هزار)،
مانکوزب 80% (2 کیلوگرم در هزار)،
اسپیرودیکلوفن 24% (300 سی‌سی در هزار)،
پروپارژیت 57% (1 لیتر در هزار)،
فن‌پیروکسی‌میت 5% (نیم کیلوگرم در هزار)،
کلوفنتزین 50% (نیم لیتر در هزار) به‌صورت چرخشی استفاده کرد، ولی معمولاً نیاز به استفاده از سموم شیمیایی نمی باشد و این حشره به وسیله دشمنان طبیعی کنترل می شود.

• در صورتی که سم مورد استفاده قابلیت اختلاط با روغن امولسیون شونده را داشته باشد، جهت حصول نتیجه بهتر می توان آن را با روغن مخلوط کرد. میزان اختلاط بسته به نوع سم و شدّت آلودگی حشره حدوداً 5 تا 7 لیتر در هزار می باشد. همچنین روغن به تنهایی به میزان 10 لیتر در هزار، قابلیت استفاده برای مقابله با کنه را دارد.